AD MACEDONIVM

XXVI. SYMMACHVS MACEDONIO

[1] Audeo te in agrum Lauinatem meum post Tiburtes rogare delicias, nec sum religiosi desiderii longus precator. Ea quippe inter amicos petitionum debet esse condicio, ut praestantibus prona uideantur quae sunt magna poscentibus. Vale.

XXVII. SYMMACHVS MACEDONIO

[1] Soles adfirmare quod me tibi praeferas. Posset hoc esse credibile, si filium meum Attalum ad nos uenire patereris. In tuo enim iure est, tuis monitis adquiescit; quod quidem fieri oportere consentio, sed non eatenus pontificium tuum in nostra damna protendas! Parumne est quod ipse aeque desiderandus consortium meum deseris et inuides nobis exoptatissimam tui societatem? Insuper alterum quoque delenificis amoris artibus retines, credo coniciens adceleraturum esse me reditum, si utroque destituar. At ego denuntio opus esse monitore qui retrahat haerentem; nam, ut scis, amo otium, pascor quiete. Instruo itaque te aduersum lentitudinem meam: si absentis amici iam desideras reditum, patere breuem praesentis excursum. Vale.

XXVIII. SYMMACHVS MACEDONIO

[1] Licet grauissimis febribus inpedirer, non potui denegare tibi honorificentiam litterarum, ne religionis neglegens iudicarer. Nec tamen in multam seriem propagare litteras ualui, quarum breuitas inculpabilis est, cum ex iniuria ualetudinis, non ex uoluntate descendat. Vale.

XXIX. SYMMACHVS MACEDONIO

[1] Neque fratris nostri u. c. Procliani profectio passa est ut silerem neque nostra siuit adfectio ut officiis temperarem. Cape igitur debitum munus adloquii et, ut me facias promptiorem, inpertiendae salutationis operam frequenter usurpa. Vale.