LIBER SEPTIMVS

AD SYMMACHVM FILIVM

I. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Sume alacer paterni sermonis auspicium et deinceps officii parilis in nos esto munificus. Simul accipe, quod uoto tuo congruit, fasces praeturae tuae in eum annum feliciter proferendos, cui aduocata numinum uoluntate ego quoque laetus intersim. Optato igitur laetare processu et propagatos tibi annos uitae atque honoris interpretare (longiora enim fiunt, quae differuntur) nec dubites utrique nostrum prospexisse Fortunam, ut et tuus magistratus iuuetur praesentia patris et ego festorum tuorum coram defruar uoluptate. Vale.

II. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Vbi primum scribendi mihi ad uos copiam familiaris ingessit occasio, non distuli desiderium tui scriptione testari, ut salutis meae certus tuam cures et subinde absentiam meam litteraria uoluptate soleris. Vale.

III. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Secundas ad amabilitatem tuam litteras mitto, ut sit adsiduitas sermonis mei utrique solacio. Tu quoque studium meum, quotiens domnus frater tuus occasiones reppererit, aemulare, ut et salus tua mihi securitatem tribuat et scriptorum iucunditas uoluptatem. Vale.

IV. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Circensium sollemnitati consularis magnificentia satisfecit; ludorum adhuc et muneris splendidissimae imminent functiones quibus ante Februarias nonas, ut opinamur, inpletis iter ad nostra relegemus. Haec eo scribo, ut laetitia amabilitatis tuae spe meliore pascatur. Vale.

V. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Credo alias litteras meas in manus amabilitatis tuae ante uenturas; huius namque epistulae portitores lento itinere mulos reduces prosequentur. Ego tamen salutationis munere abstinere non potui: malui enim ut redundaret officium sero peruectum, quam ut desideraretur omissum. Tuae amabilitatis necdum ullam epistulam sumpsi. Quaeso ut huius tibi muneris summa curatio sit; ex tuo enim metiri animo potes quid leuaminis absentibus tribuat adsiduitas scriptionis. Vale.

VI. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Desideratas proxime amabilitatis tuae litteras sumpsi, quibus indicabatur et sedulitas animi tui et profectus ingenii. Sola epistulae breuitas nequaquam paterno desiderio satisfecit. Quod eo scribo, ut intellegas quantum ex sermone tuo ceperim uoluptatis, qui queror copiam defuisse. Quis enim optet satietatem nisi rerum bonarum? Posthac igitur indulgentius scribe, lux mea, ut pleniore stili tui munere legentis animus expleatur. Vale.

VII. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Accessit peregrinationi nostrae largior dies ex conperendinatione ludorum quos pluuiarum interuentus retardat. Sed uolo ut hanc dilationem salutis meae certus leniter feras et desiderium tui, quod apud me crescit ex mora, stili adsiduitate soleris. Vale.

VIII. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Confido solando animo tuo sermonis mei adsiduitatem posse sufficere; nam recentibus scriptis hunc addo sermonem cuius tibi lectio spem reditus mei pollicebitur, si fors praesumpta confirmet. Ratio autem huius aestimationis in aperto est, quia post magnificam ludorum consularium functionem sola adhuc arenae restat editio. Mutetur igitur animus in gaudium, et adeptum esse te crede quod possibilis coniectura promittit. Vale.

IX. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Scintillare acuminibus atque sententiis epistulas tuas gaudeo; decet enim loqui exultantius iuuenalem calorem. Sed uolo ut in aliis materiis aculeis orationis utaris, huic autem generi scriptionis maturum aliquid et comicum misceas: quod tibi etiam rhetorem tuum credo praecipere. Nam ut in uestitu hominum ceteroque uitae cultu loco ac tempori apta sumuntur, ita ingeniorum uarietas in familiaribus scriptis neglegentiam quandam debet imitari, in forensibus uero quatere arma facundiae. Sed de his non ibo longius. Perge interim quo te aetatis impetus et naturae ardor inpellit. Mei uoti caput est ut bene ualeas et supra annos tuos litterarum dote ditescas. Vale.

X. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Amico nostro Annio cursim praetereunti potui solam dictionem salutis iniungere: sed debuit tibi sanitatis meae fidem facere lectio <praesentium> litterarum. Esto igitur animo laetiore et spera, decus meum, frequentibus scriptis in notitiam tuam similiter uentura quae gaudeas. Vale.

XI. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Adsurgit animus meus, quotiens amabilitatis tuae sermo defertur; nam et sanitatis tuae adportat fidem et profectum ostentat ingenii. Hortor igitur ut me istiusmodi linguae tuae flosculis frequenter aspergas nec ullam cessationem tibi uindices, dum me breui aestimas adfuturum. Planiora enim mihi fient et faciliora omnia ad recurrendum, si paginis tuis reuertentis animus incitetur. Vale.

XII. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Magnum in modum sollicitauit me inaequalitatis tuae nuntius, licet securitas sanitatis iisdem litteris esset adiuncta. Quare animi incertus adpropero orans diuina praesidia ut te conpotem bonae ualetudinis et epistula mea et recursus inueniat. Haec enim uoti paterni impetratio faciet ut redisse delectet. Vale.

XIII. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Iter meum famae uarietas retardauit. Nam dum exploro tuta et longitudinem uiae dierum interpositione distinguo, tandem sextum kalendas Martias Mediolanium per Ticeni longinqua perueni. Nunc laborem meum domini et principis nostri blandus sermo solatus est. Spero etiam legationem breui in notitiam diuini principis perferendam; siquidem uir cuncta praecelsus cui primas partes causae publicae noster ordo mandauit mox cum praesidiis ualidissimis adfore nuntiatur. Vestro silentio uehementer offendor atque ideo peto ut peregrinationis meae patientiam crebro iuuetis adfatu. Vale.

XIV. SYMMACHVS SYMMACHO FILIO

[1] Cum ueredarii deesset occasio, priuato homini reddenda scripta commisi. Hunc ad uos arbitror sero uenturum. Vtrisque autem litteris eadem continentur quod sextum kalendas Martias Mediolanium multo anfracto circumuectus intrauerim ueneratusque dominum et principem nostrum cuius sermo diuinus itineris mei conpensauit laborem, in praesentiam uiri cuncta praecelsi comitis agenda produco; quem mox deo iuuante adfore nuntiorum confirmat adsertio. Nunc tuae curae sit, decus nostrum, peregrinationis meae curas stili adsiduitate solari. Vale.

AD ATTALVM

XV. SYMMACHVS ATTALO

[1] Amicitiae nostrae contemplatio spem mihi aduentus tui fecerat: prope est ut errasse me credam, qui te speraui in conspectum parentis sponte uenturum. Quando igitur sine ambitu nostro recte facere nescis, oratus adpropera, et si te superbum Tibur expleuit, Laurentibus siluis amoena commuta. Nec uerearis ruris horridi denuntiationem: in oculis est uenantibus mare, celebri itinere uilla praestringitur; in ipsa igitur ferarum cubilia planus ac patulus accessus est, et si haec abessent, anteiret nimirum sermo inter nos mutuus et litterarum liberalis conlatio Tarentinas aut Siculas uoluptates. Quare si tu quoque huic sententiae manum porrigis, adde te rusticantium numero et paulisper Catones atque Atilios aemulare, quos uomis et stiua ad consulares misit secures. Vale.

XVI. SYMMACHVS ATTALO

[1] Vicem sermonis mei desiderasse te gaudeo, sed amolior inuidiam neglegentiae. Parata enim responsa deseruit tabellarius tuus excitus, ut fando conperi, ualetudinis tuae dubio. Agnoscis nempe infucatas esse neque ex alto trahi cessationis meae causas. Non ibo longius, quia breuis est adsertio ueritatis.

Nunc sanitatem tibi gratulor, qua post nimium metum cognita multum diluxit in pectore meo gaudii. [2] Indicium autem respirantis uigoris litterarum tuarum iucunditas praetulit. Petis namque ut tibi ad confirmandam ualetudinem stili mei remedia subministrem. Festiuitas ista Baiana est; nimiis te salibus sinus Lucrinus infecit. Estne aliquid in uerbis meis, quod aures tuas sospitet, quod medicinam sensibus faciat? Credo, consentio. Nam plerumque amara haustu ad salutem ualent et sucis tristibus adfecta refouentur. [3] Sed nimium quantum auarus es qui Flauiano meo praesente quicquam requiris, in quo tanta rerum bonarum delenimenta sunt, ut mihi quasi apud Sirenas aut Lotophagos haesisse uidearis. Atque utinam uestro otio iungerer; plus de uobis caperem salubritatis, quam tu desideras, qui a me solas litteras poposcisti. Vale.

XVII. SYMMACHVS ATTALO

[1] Ne ego frustra hactenus tacui, dum te promissi certus opperior. Tandem redeundum mihi est ad consueta solacia meliorum desperatione. Et fortasse suscenses diuturno silentio meo? Id uero etiam reliquum est ut inritus expectationis arcessar. Heres igitur iuris tui super ordiendo itinere <promptus ero> stare promissis. Me esse contentum tali leuamine non pigebit; hoc certe officiorum conmercio aut solabor quod non uenis, aut merebor ut uenias. Vale.

XVIII. SYMMACHVS ATTALO

[1] Proxime de Formiano sinu regressus in larem Caelium domo iamdiu abesse te conperi. Datum mox negotium est Theophilo communi amico et nunc itineris mei socio, ut et ad te in Tiburtem agrum reditus mei nuntius pergeret et salutationis uerba perferret. Hunc tu, ut es curiosus rerum mearum, quasi aliqua tibi in nos decreto publico inquisitio esset tributa, uersando palam facere coegisti quae foris gesseram. Nam hoc confessae sunt litterae tuae quas idem uir optimus Theophilus reportauit.

[2] Fuerit benignitatis tuae actuum meorum fastigia et capita disquirere — utrum crebra uectatio campi aut maris ualetudinem meam iuuerit, an ullus agris nostris cultus, aedibus nitor, pecori numeris accesserit, quid adfluxerit edulium copiarum, utrum consularem mensam succinxerit modus uoluntarius, an umquam Formias uicina urbe aut longinquiore mutauerim —: etiamne explorare te fas fuit, quid procul ab arbitris studiorum meorum cura contulerit in paginas, utrum me operatum ceris stantes plerumque oculi et palloris signa detexerint? [3] Exploratorem te stilus meus patitur. Doces amicos suspicionum uias, et si dici potest, odore atque uestigiis scripta nostra uenaris. Num ego scire postulo quid in Tiburtibus pomariis litterarii operis exerceas? Solum hoc fama attulit balineum tibi nuper extructum, cui torris unus ad iusti caloris pabulum satisfacere narratur; lectitasse autem te in multo otio utriusque linguae auctores, ipse index fuisti. [4] Ego tamen non quaero an aliquid et scripseris. Animaduerto enim te conscientiae gloria proprii operis accensum uoluisse cognoscere an ego quoque idem fecerim.

Sed iam omissis epistulis uelim redeas, nisi forte balnei tui breuis sumptus hortatur ne deseras parsimoniae consuetudinem. Vale.

XIX. SYMMACHVS ATTALO

[1] Duo pariter commissa in amicitiam redemisti epistulae tuae salibus: diu afueras, nihil scripseras. Quis Colchus aut Thessalus cantu aut manu has offensiones leuasset? Ergo ob epistulae delenimentum ueniae pretium feres. Sino ut amici tui nuptiale festum curae uacuus exerceas et urbem Tiburtem quae nuper tibi faces praetulit communem Iunoni et Herculi facias. Reuerteris, ut spero, post repotia in Caelium larem: uel si adhuc iuuat aestiuos dies in pomariis tuis ducere, iterum tibi indignatio mea litterarum tuarum melle placanda est. Vale.

XX. SYMMACHVS ATTALO

[1] Villa Tiburs quae proxime in ius tuum uenit maioris ingenii praedicatorem requirit; ego tamen linguae modicus, ut potero, uerbis honorem loco faciam. Quid hic in positu aedium uenustatis est! Quantus ex edito late in plana iactus oculorum! Frequentare has sedes Orchomenias dixerim deas, atque eas sedulo adnisas ut te conciliarent aedibus suis dominum. Perge igitur, ut facis, et uictis aeuo redde nouitatem. Multo hoc factu promptius, quam quod Hesiodum ferunt posito senio in uirides annos redisse. Interea gratulare nobis bonam ualetudinem quae ut tibi quoque longum secundet inter fastigia est uotorum meorum. Vale.

XXI. SYMMACHVS ATTALO

[1] Postquam mihi litteras tuas raedarius meus reddidit et salutatio ex itinere reportata obseruantiam nostram soluit religione, datus est mihi aditus crebro, dum aberis, tecum loquendi. Quare ab iis ordior, quae in uoto tuo prima sunt. Deum pace mea atque unici mei sanitas uiget. Vrbanas turbas Vaticano, in quantum licet, rure declino et tamen, si quando in coetum uocamur, ad obsequium consilii publici pedem refero. Scio te nihil amplius uelle de nobis. Tantumdem pernoscere rerum tuarum desiderii modus postulat. Vale.

XXII. SYMMACHVS ATTALO

[1] Longa me deliberatio habuit an tibi honorem facere sub iusta reditus uestri expectatione deberem. Verebar enim ne festinatio tua solaciis obuiis frangeretur. Sed hoc ambiguum soluit ratio contraria quae spem dedit has litteras reuertenti stimulorum, non frenorum instar futuras. Et consulto adfecto breuitatem solam tibi deferens dictionem salutis, ut uerborum meorum haustus exiguus efficacior sit ad sollicitandam sitim quam ad explendam. Vale.

XXIII. SYMMACHVS ATTALO

[1] Requirunt me, credo, oculi tui, mens adesse non dubitet. Mecum enim diligentia tui peregrinatur totumque animi adfectione circumfero. Nihilominus exerceo stilo amicitiae uoluptatem; quod si tu quoque inuicem feceris, eueniet ut longum fruar otii possessionem, quia non negabis quod me posset abducere. Vale.

XXIV. SYMMACHVS ATTALO

[1] Ad Neapolitanam prouectus oram litteras sumpsi, quibus nos in aduentum tuum Bais residere iussisti. Adserebat perlator epistulae imminere excursum tuum calcibus suis. Quid facerem, cum me nec locus idem teneret? Expeditius uisum est ut a te potius gratiam continuandi ad nos itineris posceremus. Amicos enim, non Baias desiderasti, nisi forte illo luxuriae sinu traheris. Comitabimur te, si eo redire malueris, quamuis regionis istius caelum salubrius et pares copiae sint. Erit optio tua intendere iter an relegere debeamus. Ad defensionem meam pertinet eo redeuntem te sequi, ubi aduentantem expectare non potui. Vale.

XXV. SYMMACHVS ATTALO

[1] Si respondisses epistulae meae, leuasses onere conscientiam tuam: nunc nostram taciturnitate iuuisti. Repensa enim officia laetitiam mihi praestant, negata uictoriam. Et scio ex abundanti posse te facere quod nos multo sudore destringimus. Sed quia inuides bona uerba lectoribus, ne uim facere existimer auaritiae tuae, dispendium meum deuoro. Vale.

AD MACEDONIVM

XXVI. SYMMACHVS MACEDONIO

[1] Audeo te in agrum Lauinatem meum post Tiburtes rogare delicias, nec sum religiosi desiderii longus precator. Ea quippe inter amicos petitionum debet esse condicio, ut praestantibus prona uideantur quae sunt magna poscentibus. Vale.

XXVII. SYMMACHVS MACEDONIO

[1] Soles adfirmare quod me tibi praeferas. Posset hoc esse credibile, si filium meum Attalum ad nos uenire patereris. In tuo enim iure est, tuis monitis adquiescit; quod quidem fieri oportere consentio, sed non eatenus pontificium tuum in nostra damna protendas! Parumne est quod ipse aeque desiderandus consortium meum deseris et inuides nobis exoptatissimam tui societatem? Insuper alterum quoque delenificis amoris artibus retines, credo coniciens adceleraturum esse me reditum, si utroque destituar. At ego denuntio opus esse monitore qui retrahat haerentem; nam, ut scis, amo otium, pascor quiete. Instruo itaque te aduersum lentitudinem meam: si absentis amici iam desideras reditum, patere breuem praesentis excursum. Vale.

XXVIII. SYMMACHVS MACEDONIO

[1] Licet grauissimis febribus inpedirer, non potui denegare tibi honorificentiam litterarum, ne religionis neglegens iudicarer. Nec tamen in multam seriem propagare litteras ualui, quarum breuitas inculpabilis est, cum ex iniuria ualetudinis, non ex uoluntate descendat. Vale.

XXIX. SYMMACHVS MACEDONIO

[1] Neque fratris nostri u. c. Procliani profectio passa est ut silerem neque nostra siuit adfectio ut officiis temperarem. Cape igitur debitum munus adloquii et, ut me facias promptiorem, inpertiendae salutationis operam frequenter usurpa. Vale.

AD ATTICVM

XXX. SYMMACHVS ATTICO

[1] Est quidem mihi ruris otium uoluptati, sed antiquiorem tui iudico uoluntatem; quare officiis consularibus, si fors dictum iuuet, spectator et conuiua non deero. Vale.

XXXI. SYMMACHVS ATTICO

[1] Retrahere nos e Campaniae gremio Tiburtis agri laudibus studes. Est ille, ut praedicas, in tuo rure densus cupressis et fontium largus et montano situ frigidus. Sed haec mihi desideranda, si te mora uberiore tenuissent; nunc properato in Vrbem reditu nescio quam mihi fastiditi loci suspicionem dedisti. Habent enim saepe uoluptates satietatem. Quod si ita est, satisfactum Formiis puto, quibus renuntiaueras, cum tibi etiam praelata displiceant. Vale.

XXXII. SYMMACHVS ATTICO

[1] Relegere iter et in conspectum uestrum tandem redire meditamur, licet filii nostri uirium uacui sint et me febrium noxa temptauerit. Minuetur tamen labor interuallis breuibus mansionum. Spero locorum mutatione processurum aliquid optatis. Curam in me diligentiae tuae usu probatam crescere in dies gaudeo; cui inpense uerbis gratias agerem, si id laudis potius adfectatione quam sincera pietate faceres. Vale.

XXXIII. SYMMACHVS ATTICO

[1] Proxime ad te indicium salutis meae pertuli necdum quod inuicem de prosperis tuis legerem reddidisti: non piget tamen ante solutionem religiosum fenus iterare. Tanta est enim securitas animi in nos tui, ut repensum putem quidquid ab amante debetur. Vale.

XXXIV. SYMMACHVS ATTICO

[1] Salutationis honorificentiam praelocutus Gaetulici agentis in rebus exequor postulatum, qui a te iustum fauorem per me optat adipisci. Humanitatis tuae est amplecti probabilem uoluntatem numerumque eorum qui te iure suspiciunt adiectione noui cultoris augere. Vale.

AD DECIVM

XXXV. SYMMACHVS DECIO

[1] Animum meum Campani litoris commemoratione sollicitas; sed nobis quoque in Praenestino rure degentibus non minus suppetit uoluptatum. Sint licet plures hominum sententiae quae maritimis montana postponant, ego tamen uitandis aestibus magis iudico nemorosa quam cultu aperta congruere.

[2] Adieceras ad inritamentum profectionis nostrae filium meum Flauianum breui tecum futurum. Huius ego praesentia iam diu defruor. Ex quo intellegis sortem meam multo esse potiorem; nam et conparationem loci utriusque in ambiguo conlocaui et societatem pignoris mei, qua maxime gloriabare, in fructum meum transtuli. [3] Ergo tu potius remetiri ad nos uiam mutata condicione deberes. Adde satietatem quam tibi adtulit copiarum longus usus; nam Campania, ut est absentibus desiderabilis, ita facile explet morantes. Sed de hoc non ibo longius, ne regioni illi quae nobis acceptissima est denuntiare, si uenero, fastidium meum uidear. Vale.

XXXVI. SYMMACHVS DECIO

[1] Nondum Neapolitanum litus accessimus uisuri arcem deliciarum tuarum, sed tamen omnia quae Tyrrhenus adluit nominis tui plena sunt. Quid multa? Successisti in famam Luculli. Quo magis miror ad alia te nonnumquam posse transire; nisi forte fastidio fugis copias et mutatione castigas satietatem. Sed nimium hactenus afuisti; puto iam parsimoniae diuturnitate conciliatum tibi desiderium copiarum. Quin ergo ad nos gradum promoues? Aut si libenter illic nostrae immoraris frugalitati, redeundum propere nobis est, quos non decet alienas adfectare delicias. Vale.

XXXVII. SYMMACHVS DECIO

[1] Voluptati mihi est quod uales. Sed quod Formiis nostris Neapolitana ora praefertur animaduerto tui non esse iudicii. In gratiam quippe praesentium non sententiam sed uerba mutasti, nisi forte rerum tuarum conlatio facit illud tibi esse iucundius, ubi fructus uberior est. Sed natura regionum suis meritis, non nostris quaestibus aestimanda est. Sed quid de hoc multa? Testabitur commoratio tua an ibi libentius otieris, cum in dubium non ueniat quod a me inuitus abscesseris. Vale.

XXXVIII. SYMMACHVS DECIO

[1] Iocari mihi uisus es, cum te scriberes obuia militum arma timuisse, credo, ne iter tuum in Campaniae longinqua sequeremur. Nam si ipse diu uersatus in castris nonnihil timoris expertus es, quid ego togae adsuetus amaritudinis incidissem? Sed non patior ut tibi ad moram prosit simulata trepidatio. Caret Appia tota militibus transuectis omnibus qui pacato Africae statu in obsequium diuini principis reuerterunt. [2] Quid quod etiam patria in rebus angustis uel opem bonorum uel societatem requirit? Neque enim praesentiam nostram sola prospera eius expectant; laudabilioris officii est participare dubia cum ciuibus. Sed iam spes melior Vrbis nostrae uultum serenat et alimonia interim prouiso fulta subsidio etiam frugis Libycae stipulatur aduentum. Vale.

XXXIX. SYMMACHVS DECIO

[1] Plerumque fors disposita conturbat; quod nunc mihi usu uenit, qui Etruscos uapores salubritatis causa adire non potui rebus retentus urbanis. Nulla igitur tibi per me indicitur mora: quin immo et hortor et postulo ut festinato itinere Romam reuisas reddasque nobis iucunditatem praesentiae tuae qua defrui in suburbanitate non contigit. Vale.

XL. SYMMACHVS DECIO

[1] Iamdudum curis publicis absolutus relegere iter potius quam auspiciis litterarum lenire amicorum desideria debuisti. Nam si tibi ualetudo ex sententia suppetit, quid causae esse dicam quod diu in Campania demoraris? An ut nos amantissimos tui diu defraudes his bonis quae in te solemus amplecti? Quin immo urbis nostrique reminiscere et, dum oportunitas aestatis inuitat, iter festinus usurpa, ut longa absentiae tuae damna tandem optato reditu sarciantur. Vale.

XLI. SYMMACHVS DECIO

[1] Quo abiit promissorum fides? Speranti mihi recursum tuum litteraria leuamenta tribuisti. Potuit iucunda nobis huius muneris esse perceptio, si nihil grandius spopondisses. An ueritus es deliciarum tuarum consularem uirum testem? Nihil egit haec cautio: oculis subtracta miracula auribus deprehendo. Nam ut quisque nostra offenditur parsimonia, te abesse suspirat atque in contumeliam conuiuii mei palam desideraris. Sciet haec senatus, audiet populus! Neque enim possum aliter ulcisci absentiae tuae iustum dolorem. Vale.

<AD HADRIANVM>

XLII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Abrumpenda cessatio est et in affatus mutuos cura tendenda, ne ueteris inter nos amicitiae memoriam scribendi neglectus adtenuet; quam ut libentius dehinc foueas, a me sume principium. En tibi litteras salutationem ferentes quas sensibus tuis uoluptati esse testabitur officii aemulatio. Quin si etiam portitori fructum patrocinii tui sermo iste quaesiuerit, praecedentis silentii mei accusabo dispendia. Constabit enim pluribus me potuisse consulere, si te adloqui ante coepissem. Vale.

XLIII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Cum ruri agerem libertate caeli gressum reformans, cuius me usus post dolorem moratur, <...> familiarissimus meus ordiendo itineri paratus fecit mihi ad scribendum sui copiam. Ilico amicam studio meo amplexus communionem scripta non distuli, quae et inter nos agerent commercium religionis et commeanti primum apud te notitiae limen aperirent. Si probabiles huius epistulae putas causas, mihi sermonis tui gratia, illi amoris fructus eueniat. Vale.

XLIV. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Remuneror dictam mihi a te salutem, quamuis diebus proximis ultro amicitiam nostram stili opere frequentauerim. Quae commemoratio non exprobrat officia; huius enim diligentiae uoluptate animus meus pascitur. Est igitur tua optio an in me uelis saepe litterarum esse munificus, quam quidem maxime cupio, sed si quando nobis fructus iste defuerit, eadem mihi gaudia tecum loquendi noster sermo praestabit. Vale.

XLV. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Vna haec uia est, qua maxime ciuibus ac familiaribus meis prosim, si eos in clientelam tuam quasi mystagogus inducam. Quod nunc pro Gaudentio facio uiro generis senatorii, cuius modestiam si propius inspexeris, reperies claris natalibus parem. Igitur in obsequia tua incunctanter receptus ante plenam tui fiduciam, quam mox illi morum praestabit inspectio, intellegat de se testimonio meo creditum. Vale.

XLVI. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Singularis animi tui bonitas uocat saepe ad iustas petitiones fiduciam meam. Non est igitur mihi commendationum familiarium uerenda reprehensio, cum ipse ad hoc meum studium uoti benignitate sollicites. Spes ergo certa est gratas fore tibi litteras quibus ornatissimum uirum Desiderium ueterem amicum meum prosequor. Domestica huic causa rumpendi otii admouit necessitatem. [2] Eam facile iacturam dissimulare potuissem, si admitteret magnum animum angusta fortuna. Ex ipso latius audies quicquid epistulae breuitas recusat absoluere; mihi satis est pro eo in uniuersum rogare. Suscipe, oro, benefaciendi prouinciam quae hominum merita deo adplicat clarioresque fructus ex huius commodo cape. Mihi enim uidentur beneficia plus conferre praestanti. Vale.

XLVII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Nec abstinere litteris possum proficiscente ad uos domino et filio meo Flauiano quem prosequi hoc uiatico debeo nec aliquid adiungere, quia tua erga eum diligentia non recipit augmentum. Volo igitur noueris non esse fastidii quod quam minimum de eo scribimus, sed securitatis de tua mente praesumptae. Talis igitur in eum esse dignare, qualem te uetus amicitia pollicetur; cui adiecit honoris tui gradus, ut quae pro eo uelle debes posse te non neges. Vale.

XLVIII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Fauore tuo factum est ut euectionum adminicula sumeremus, quibus familiares mei empturi equos curules ad Hispaniam commearent. Quaeso igitur <in> rem missos mox transire praecipias; longo enim tempore opus est, ut de singulis prouinciis optimos quosque excerpat electio et morosior cautela perducat. Praeterea tibi ualidius obligabor, si duobus aliis ueredis eorundem iuueris iter; diuidentur enim singuli, ut ex diuersis prouinciis edecument lectiores. Erit tui beneficii post inlustrem et praecellentissimum uirum comitem, quidquid domui nostrae praetoria filii mei editio splendoris adiecerit. Vale.

XLIX. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Certissimus contra omnes procellas animi tui portus est. Ideo ad te sororis meae filius spei certus adcurrit. Negotii autem genus de humanitate saeculi exspectat auxilium, cuius qualitas uirtutibus tuis precum lectione pandetur. Ego prolixus esse non debeo enarrator iniuriae, cum seriem desiderii fides supplicationis exponat. Has autem solas partes mihi iniungit adfectio, ut pro coniuge pignoris mei cuius paupertati grauis paratur ruina suffragium tui fauoris exambiam. Vale.

L. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Gaudii de te mei nec ipse ostentator esse per uerecundiam possum nec testem alterum cito; sufficiet enim mihi quod amorem meum de tua mente metiris. Debeo tamen laetitiam confiteri <prouectionis> quae praefecturae habenas ad bonam transtulit uoluntatem. Interea non minore abundo laetitia, quod domini et filii mei Flauiani prolixus in iudicando labor optata quiete perfrui meruit. Neque enim <te> differri diu ab hoc praemio par fuit neque illum ab otio retardari.

[2] Haec eo scribo, ut noueris nos pro tuo honore agere aeterno principi gratias, te idem facere pro illius securitate debere. Interea quaeso ut in epistulis frequentandis morem tuum teneas nec priuatis officiis actus publicos obstare causeris. Nam semper multiiugis necessitatibus par fuisti nullumque experientiae genus est cuius te possit magnitudo uel nouitas a negotiis amicitiae debitis auocare. Vale.

LI. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Habeant fortassis aliae commendationes meae interpretationem benignitatis: ista iudicii est. Trado enim sancto pectori tuo fratrem meum Seuerum episcopum omnium sectarum adtestatione laudabilem. De quo plura me dicere et desperatio aequandi meriti et ipsius pudor non sinit. Praeterea testis non laudatoris partes recepi tibi reseruans morum eius inspectionem. Quam cum penitus expenderis, reperies cessisse me potius eius laudibus quam per neglegentiam defuisse. Vale.

LII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Quid tibi pro tanta in me meosque cura dignum rependam? Officia tua reuera aequare non possum, spondeo tamen numquam me tibi cultu mentis et adfectione cessurum nec ambigo etiam te pro benefactis solam boni animi exoptare mercedem. Sed in hac contestatione gratiae morari me longius pudor tuus non sinit: deberi enim iudicas amicitiae nostrae quidquid ego credo praestari. Vale.

LIII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Parua est commendatio scriptorum meorum, cum Eusebium familiarem meum uita innocens et annosa militia bonis quibusque conciliet. Suo igitur praeditus merito testimonium pro se meum, non ambitum postulauit; et tamen abstinere non debeo tali genere litterarum, magis ut fidei satisfaciam, quam ut labantem gratificatione sustentem. Haec igitur petitionis meae summa est, ut in praeclaro pectore tuo formam circa se meae uoluntatis inueniat. Vale.

LIV. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Vt es rerum omnium sollers, scis quantum legatio habeat sollicitudinis, quantum peregrinatio difficultatis. Haec domino et filio meo Attalo senatus desideria prosequenti amor tuus leuia et tuta praestabit. Suscipe igitur partes benignitatis et meae petitioni debitas et tuo ingenio congruentes. Satis Attalo meo uidebitur, quisquis erit euentus officii, curam pro se meruisse potioris. Vale.

LV. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Saepe nos, ut condecet, litteris muneraris; obsolescere enim quadam silentii rubigine animorum foedus existimas. Facis officium germanis studiis animisque conueniens, pro qua re uicem tibi sermonis referre non distuli; cuius ea solutio est, ut me adfectui tuo etiam nunc sentiam debitorem. Omnia enim facili uicissitudine et conpensatione redduntur. Contractus uero amicitiae et religionis aeternus est. Vale et ad scribendum esse diligens perseuera. Nos litterarum solacia suggeremus, quibus aut animum mulceas occupatus aut uicem referas otiosus. Vale.

LVI. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Tua nos hortatur humanitas opem poscentibus non negare. Pro Theodulo autem scribendi mihi ad te causa propensior est, cum sit colonus agrorum meorum atque illi debita magis quam precaria cura praestetur. Serua igitur consuetudinem tuam et precibus meis, ut mos tuus promittit, inflectere, ut quidquid culpae aut erroris incurrit contra illius meritum meo digneris interuentui relaxare. Vale.

LVII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Et uirtutis et propositi tui est bonos quosque suscipere; inter quos Alexander contemplatione honestatis iure censetur. Hunc et in adiumentum sui et amoris in te mei gratia familiaribus litteris prosecutus inpendio deprecor ut illi fauorem congruum tribuas, mihi uicissitudinem sermonis exsoluas. Vale.

LVIII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Duas oratiunculas meas nuper editas ad inlustres uiros uirtutum ac litterarum praeditos sacerdotio Felicem et Mineruium misi. Harum etiam te ut amantem mei, si mediocribus ingeniis non offenderis, opto esse lectorem. Ipsi uoluminis copiam facient; ita enim studiose famam meam nutriunt, ut suffragia bonorum mihi nesciant inuidere. Vale.

LIX. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Sacras mihi litteras Iulius agens in rebus exhibuit leopardorum munificentiam continentes; idem tuam desideratam nobis paginam simul tradidit. Principe igitur loco salutationis tibi soluo reuerentiam; dehinc postulo ut pro me gratias agas uotiuae largitatis auctori — quae <res> iucundior erit, si ei commendationem prosecutio oportuna praestiterit — et quod uerecundia mea uix implere potuisset oris tui adfabilitas prosequatur. Spero ex mensura adfectionis quam de te mereor quod cumulatissime possim magnitudinem nostrae gratulationis inplere. Vale.

AD PATRICIVM

LX. SYMMACHVS PATRICIO

[1] Onerabat uerecundiam meam quod prior scripseras; continuo altera epistula tua grauatae fronti duplex fenus inposuit. Formido, quod cupio, ne mihi ante solutionem duorum contractuum tertius a te sermo tribuatur. Habet quippe hanc inpatientiam quae in te pollet oris ubertas, ut interuallum uicissitudini neget et officia nondum conpensata praeueniat. Vna igitur mihi ad satisfactionem uia superest, ut inparem me stilo fatear, quamuis cultu amicitiae parem non negem. [2] Nec contumaciter fieri putes, quod tibi animi mei diligentiam confero: alioquin frustra a te diligor, nisi adfectione saltem nos pateris comparari.

Quare post hanc professionem meam laudatae facundiae donum frequenta; me, si rarior fuero, memento cessisse. An ego aduersum iudicium publicum prouocem scriptis epistularum regiarum magistrum? Nostrum est pastorales inflare calamos, tuum sacris tibiis carmen incinere; nos obtundit otium, te usus exercet. [3] Nisi forte hanc nostram priuatae uitae uacationem magis oportunam frequentandis litteris putas. Vides non eodem motu flumina de stagno serpere et de fonte properare. Omne quod in cursu est uiget; continuatio experientiae uires suas renouat.

Sublatum tibi est quod respondere potuisses. Fac deinceps, qua uales scribendi copia, ut tantum mihi adferat facultatis exemplum tuum, quantum ingenium meum non dedit. Vale.

LXI. SYMMACHVS PATRICIO

[1] Denuntiaueram tibi quod rarior in scribendo essem futurus: quid amicitiae faciam, quae cogit ut mentiar? Desciui a promisso, sed credo te huiusmodi probare fallaciam. Nunc uelim cogites quam frequens esse debeas qui spei amplius optulisti. An non prior in me iaculatus es oris tui munera? Quibus ego ueluti herbam porrigens cum ueniae petitione respondeo. Maneas oro promissis et coeptorum tuorum diligentiam teneas. Fidem tuam conuenio, qui me paene iacto mentitum. Vale.

LXII. SYMMACHVS PATRICIO

[1] Ideo amicitia conparatur, ut officiorum uicibus mutua gubernetur utilitas. In rem praesentem spectat praefata sententia. Praesumo namque eximietatis tuae studio supplicationem fratris mei Callistiani atque eius uxoris exortem sacri beneficii non futuram, cui et aequitas desiderii et usitata inpetrationis forma suffragio est. Quando igitur nihil obstat oratis, admoue iuuandis precibus beniuolentiam; quae cum tibi innata sit, remittit mihi deprecandi laborem. Nam paene iniuriam facit benignitati, si quis anxie petat, quod praestantis natura promittit. Vale.

LXIII. SYMMACHVS PATRICIO

[1] Tantum esse apud te loci Aurelio meo gaudeo, ut a me tibi traditus inuicem sub commendatione reddatur. Vicisti nostram pro eo diligentiam quam iubes crescere. Itaque sum dicto audiens. Nulla enim caritas ita plena est, ut augmenta non capiat. Me domo abesse et in regione Campaniae pasci otio libens audies; nam soles amicorum prospera uoluptate partiri. Tibi honor militiae pariat fructus secundos; sit uita nostra secura, uestra conspicua. Vale.

LXIV. SYMMACHVS PATRICIO

[1] Propinquorum meorum causas Martyrius prosequetur, qui has a me litteras in suffragium suum meruit. Quaeso ut effectum sperati de te fauoris optineat. Vale.

LXV. SYMMACHVS PATRICIO

[1] In manuas tuas ueniet causa pignoris mei ideo <a te> ut amica legibus fulciatur. Sed ut est multiformis plerumque perfidia tutorum, in uarias se frequenter artes uertit. At noxios credo nunc saltem sacro cessuros oraculo, si uestra aequitas suggerenda celebrauerit. Vale.

AD ALYPIVM

LXVI. SYMMACHVS ALYPIO

[1] Salutationis honore praefato familiarem precationem tui iam securus adnecto. Agris meis quos in Caesariensi Mauretania possidemus, ut fieri per dominorum absentiam solet, nihil reliqui facit officii praesidalis improbitas. Saepe ad rectorem prouinciae delata querimonia parui habita est per ignauiam iudicantis. Ergo quoniam remedia minora non prosunt, ad maiora confugimus. Feras opem, quaeso te, ne res tot iniuriis exhausta succumbat. Debes hoc et tuae famae et amicitiae meae, ut peculiariter iuuare digneris iustitiam postulati. Vale.

LXVII. SYMMACHVS ALYPIO

[1] Qui sperat breui in conspectum se amicorum esse uenturum, solet scribendis epistulis abstinere; mihi et illa spes uisendi te integra est et fastidium non creat litterarii usus officii. Celebro igitur honorem tuum salute dicenda nec interim posco rescriptum, quia fenus stili mei fabularum munere ex proximo repensabis. Vale.

LXVIII. SYMMACHVS ALYPIO

[1] Intellego diligentiam quam sanctae domui tuae defero nimium tibi esse compertam. Hinc est quod mecum laeta communicas et dominae ac filiae meae ualetudinem stilo indicas in spem redisse meliorem. Ago igitur uberes gratias et deos precor ut tua secunda proficiant.

Nobis tardior Africanarum nauium commeatus incutit curas et sterilitas conditorum. Quapropter ad conlationem uocati remedia patriae usitata promisimus. Sed uotis opus est, ut uoluntariae sponsioni solutio prompta respondeat. Vale.

LXIX. SYMMACHVS ALYPIO

[1] Tradiderunt memoriae, qui res priscas locuti sunt, in iudicium quendam uocatum, quod Aricia tenus precarium de amico cantherium mutuatus ulterioris cliui ardua praeterisset. Fuerit haec parsimonia et diligentia pauperis saeculi, ut praeteruectus decretum locum commisisse in amicitiam diceretur; at ego non uereor iumenta quae dederas demoratus, ne in tantis fortunae tuae copiis et animi beneuolentia usurpationis arcessar. [2] Adsumpsi igitur quod amor tuus ingerebat tantumque absum a metu suscensionis tuae, ut sperem de te ultro bonam fiduciae meae gratiam. Necesse est enim probes quod ipse fecisses.

Sed quid haec tamquam purganda produco? De Formiano ad te scribo integer ualetudinis, unde equorum uestrorum copulam magis exercitam quam fatigatam remisi. Mulos paulisper tenebo; hanc enim dederas optionem. Quam si repudiassem, uiderer libentius in usurpandis uti animo meo quam in permissis tuo cedere. Vale.

LXX. SYMMACHVS ALYPIO

[1] Cum molestias urbanas retracto, abesse delectat; cum uos cogitatione contemplor, taedet absentiae meae. Medium est igitur leuamen in litteris quas ideo ad te dedi, ut simul et amicitiae satisfaciens et secutus exemplum tuas mihi epistulas praestes, in quibus uides plus esse solacii. Vale.

LXXI. SYMMACHVS ALYPIO

[1] Plurimum mihi opis atque adiumenti tuae litterae ad confirmationem sanitatis inpertiunt; primo quod te memorem nostri esse testantur, dehinc quod indicia tuae prosperitatis adportant. Fateor igitur adhuc infirmam ualetudinem meam scriptorum tuorum adsiduitate refoueri atque ex hoc intellego quid ex praesentia tua commoditatis habiturus sim, cum tantum ex litteris salubritatis accipiam. Vale.

AD FRATRES

LXXII. SYMMACHVS FRATRIBUS

[1] Mediolanium peruectus haec scribo et hinc honorificentiam uobis debitae salutationis exhibeo. Aequum est ut mea cura de uobis relatu piae uicissitudinis mitigetur. Valete.

LXXIII. SYMMACHVS FRATRIBUS

[1] Peruenimus, sed uenisse iam paenitet. Nam ubi primum solum Baiani litoris contigi, statim pedis dolore correptus sum atque ideo pauca dictaui mox in scribendo futurus uberior, si me sanitas optata respexerit et uestrae inuicem litterae prouocarint. Valete.

LXXIV. SYMMACHVS FRATRIBUS

[1] Primo aduentu, ut scripto superiore signauimus, ualetudo nostra perculsa est, seu insalubribus aquis siue aëris mutatione fors uiderit. Nunc status melior coepit aduersa tenuare; sed prae ceteris remedio nobis fuit quod uos saluere cognouimus. Quod si etiam reditus nostri tempus inquiritis, ad idus Octobres legere iter, si dicto Fortuna adsit, optamus. Valete.

LXXV. SYMMACHVS FRATRIBUS

[1] Scio et desiderari et expectari a uobis litteras meas, quia moris est ut munus huiusmodi a proficiscentibus inchoetur. Auspicium ergo uobis alternandae inter nos salutationis emitto, nequaquam dubitans, tamquam signo dato ad respondendum uos desides non futuros. Valete.

LXXVI. SYMMACHVS FRATRIBUS

[1] Religiosum atque uotiuum est ut a quaestoribus candidatis dona sollemnia potissimis atque amicissimis offerantur, quo in numero iure censemini. Offero igitur uobis eburneum diptychum et canistellum argenteum librarum duarum filii mei nomine qui quaestorium munus exhibuit et inpendio precor ut hanc honorificentiam dignemini gratanter amplecti. Valete.

LXXVII. SYMMACHVS FRATRIBUS

[1] Subesse aliquas silentio meo causas sponte aestimare potuistis; nam quando omisissem religionis munia, si ualerem? Nunc paulatim dolore cedente officium salutationis differre non potui. Vestri erit muneris referre mutuam uicem quae mihi, si dies optata pertulerit, ad conualescendum fomenta praestabit. Valete.

LXXVIII. SYMMACHVS FRATRIBUS

[1] Postquam paginam quae uobis salutationem ferret emisi, in tempore adfuit qui mihi uestras litteras exhiberet. Quarum principio perceptione laetatus, ubi commune pignus decubuisse cognoui, conturbatus sum repente amaritudine lectionis. Sed quia filium nostrum redditum sanitati subiuncta docuerunt, in tranquillum denuo animus remigrauit. Meae ualetudinis statum scriptis superioribus indicaui, cuius denuo meminisse non opus est, ne uos sollicitae scriptionis conturbet iterario. Valete.

LXXIX. SYMMACHVS FRATRIBUS

[1] De reditu filii nostri Fausti praenuntias paulo ante litteras misi, ut adcelerata securitas desiderii uestri inpatientiam mitigaret, sed munus salutationis iterare ipso etiam proficiscente non piguit. Capite igitur geminam uoluptatem primo ex ipsius reditu, dehinc ex sermone fraterno quo uobis redditos sanitati communes filios indicamus. Valete.

LXXX. SYMMACHVS FRATRIBUS

[1] Superioribus diebus litteras frequentaui, sed nulla adsiduitas animum potest amantis explere. Puto autem uobis ad cognitionem posse sufficere quod ualere nos scribimus, licet commune pignus paucis diebus effusione uexata otii nostri minuerit uoluptatem. Quae iam diuina ope ad plenam sanitatem coepit emergere. Valete.

AD MESSALAM

LXXXI. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Fortuna cum ciuibus nostris reuertit in gratiam, postquam te sibi respublica uindicauit. Adnumerandus est igitur ceteris sperantibus aequitatem Iucundus amicissimus meus, quem morbo iam diu grauem praefectura eminens ad cognitionem priuatae litis exciuerat. Et illi quidem uotiuum sub examine tuo respondere propositis, sed ualetudo obnititur uoluntati quae effusione sanguinis sauciata itinerum recusat incertum. Nec deerit ius aduersantis petitioni, si ad uicarium tuum disceptatio transferatur. Haec igitur summa est postulati ut, cum causae nihil de loco pereat, salutem homini peregrinatio remota conciliet. Vale.

LXXXII. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Instruenda mihi atque adornanda praetura est, ad cuius nos editionem magnitudinis tuae processus animauit; inceptum enim meum uiribus fratris utetur. Quaeso igitur ut mecum religiose uotiua officia partiaris et familiaribus meis ad Hispaniae longinqua pergentibus ob equorum curulium coemptionem suffragia promouendi negotii digneris adnuere. Longum fiat, si uelim litteris praestanda percurrere; capita igitur rerum subiecto indiculo strictim notaui. Tibi integrum erit adicere beneficia, si qua stilus petentis omisit. Vale.

LXXXIII. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Si quid pro amico atque unanimo meo Iucundo priora scripta ualuissent, agendis magis gratiis quam renouandae petitioni a me sermo inpenderetur; sed quia in ciuili negotio auget eius infirmitatem crebra conuentio, non iam pro causa sed pro ualetudine familiaris mei instauro sermonem. Et certe difficilis impetratio mea esse non debuit, postquam illi diuinus adfatus longae peregrinationis gratiam fecit. Cuius rei exsecutionem miror esse difficilem, cum lenitas tua soleat talia etiam sine rescripti auctoritate praestare. Inpensius igitur quaeso ut uicarii foro saepe in his iudiciis agitata causa reddatur, quando hoc et sacrae litterae imperant et iudiciorum non refutat humanitas. Vale.

LXXXIV. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Primam mihi scribendi causam religio fecit, ut amicitia nostra litteris excolatur; secundam suggessit humanitas, ut uiro optimo Thalasso familiari meo tua concilietur adfectio. Superest ut et mihi sermonis tui uicissitudo respondeat et commendato ex sententia procedat optatum. Vale.

LXXXV. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Numidam familiaritas nostra apud te debet iuuare; quem tuo trado suffragio, ut meritum quod apud nos honestis officiis conlocauit tua pro me cura conpenset. Mores hominis ex meo pende iudicio et in omnibus quae utilitas eius exquirit uotum commendantis imitare. Vale.

LXXXVI. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Et mei circa te propositi ratio poposcit ut scriberem et u. c. atque ornatissimo Eusebio adstipulatio mea deesse non debuit; quem probe de optimis uiris meritum quaeso tua <...> benignitas muneretur. Nam laudabilis quisque hanc solam mercedem pudoris atque honestatis exoptat, ut ad intimam familiaritatem bonorum tuique similium pura conciliatione perueniat. Vale.

LXXXVII. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Omnis commendatio amicis testimonium tribuit, suffragium praestat incognitis. Processus igitur uir ornatissimus filius meus non est in ea parte numerandus, cui ex beneficio scripta praestantur, sed potius in ea cui uicissitudo ex amore persoluitur. Puto iam liquere tibi quae circa illum familiariter tenenda sit a te forma iudicii, quem sine fauore commendo. Dignum est igitur ut, quantum apud me meriti conlocauit, tantum apud te benignitatis inueniat. Vale.

LXXXVIII. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Amicitiae parentum recte in liberos transferuntur, ut caritas semel inita successoribus eorum uelut hereditario iure proficiat. Quo nomine optimi quondam uiri Gregorii filium diligendum pariter ac tuendum recepi; fuit enim mihi cum patre eius fidum foedus animorum. Sed religionis debitum tecum opto partiri. Quapropter quaeso ut curam meam pro eo in his quae usus poposcerit exequaris. Inter cetera autem uota iuuenis praecipuum liberalis animi signum est quod cupit foro tuo non obscurus ortu actor accedere; cui, ut spero, et magisterium splendore dicendi et suffragium mentis bonitate praestabis. Vale.

LXXXIX. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Iamdudum litteras meas in manus tuas credo perlatas, quibus allegaui, quod iudiciis adprobatum est, amicum meum Iucundum quamquam tui examinis cupidum per ualetudinem non posse proficisci. Huius in dies morbus augescit et ideo repeto postulatum ne incidat inuidiam contumaciae qui miserationem meretur. Et sane ciuili causae nihil decerpet humanitas, si ad uicarium uestrum transferatis examen. Nam pariter et laboranti detrahetur iniuria et negotio finis eueniet. Vale.

XC. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Probauit effectus non inmerito a me sperata quae praestare dignatus es, magisque me culpam potuisse contrahere, si apud amantem praetorias pignoris nostri necessitates pudore tacuissem. Ornari ergo nos gaudeo frequentibus amoris tui testimoniis et uolo speres quidquid gratiae editio nostra quaesiuerit ad tua beneficia me cedente referendum. Vale.

XCI. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Honores quidem semper uitae ac litterarum splendore gessisti, sed bonorum nunc omnium gratulatio est etiam publicum tibi decus esse delatum. Opto igitur ex sententia partis fruaris insignibus et prouectus in cumulum gloriae magnitudinem iudicii imperialis aequiperes. Vale.

XCII. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Officii mei est nuntiare quod ualeam, uoti ut te saluere cognoscam. Ego indicio prosperorum meorum partes amantis inpleui, tu mihi adhuc debes sanitatis tuae gaudia. Quae ut solita fide in notitiam meam ueniant et deorum fauor et tua scripta praestabunt. Vale.

AD LONGINIANVM

XCIII. SYMMACHVS LONGINIANO

[1] Amico animo gaudia nostra participas et integratum Flauiani filii mei honorem stili gratulatione prosequeris. Dignus es cui laeta semper eueniant. Hanc autem dignationis tuae benignitatem scio ex illius instituto uenire, qui praestitit. Laudabiliter igitur magisterium sequeris optimae uoluntatis. Tene, quaeso, ut facis, constantiam rerum bonarum: illum imitare, nos dilige. Vale.

XCIV. SYMMACHVS LONGINIANO

[1] Honor militiae uestrae dandis beneficiis enitescit. Cum igitur te meritorum ratio summis proximum faciat, famae et gratiae decus benignitate conquire. Nec procul abest, de quo huiusmodi fructum capessas. Iuuandum enim tibi filium meum Desiderium litterae meae ingerunt, uirum praeter Fortunam cunctis rebus ornatum, quas sibi potest hominum cura praestare. Sed illa quoque cum eo in gratiam, si faueris, reuertetur. Restat ut uelis quod pro loci ac meriti tui uiribus potes: facile inclinatum amici nostri negotium depulsa lite sanabis. Vale.

XCV. SYMMACHVS LONGINIANO

[1] Amplecti amicitias domini et filii mei Flauiani ante dignatus es, sed nunc tempus datur, ut illi documenta uerae familiaritatis exhibeas. Sacris enim d. n. Honorii augustissimi principis litteris ad officium magnifici consulis euocatus occasionem dabit, qua et ipsius meritum iudicio tuo pateat et tua in eum clarescat adfectio. Interea partes parentis meus interuentus exequitur nec in dubium uenit quid habeat ponderis pignorum commendatio apud eum qui suos diligit. Haec autem summa est desiderii mei ut in animo tuo reperiat amorem meo similem. Vale.

XCVI. SYMMACHVS LONGINIANO

[1] In fauorem me Dynami cohortaris, cuius tibi amore non cesserim. Est enim uir artium bonarum cultus ornatu. Libens itaque in tuam concedo sententiam dignumque esse praedico, qui nostro ordini copuletur; sed adicienda est ei praerogatiua militiae, ut beneficio allectionis utatur. [2] His quippe tantum munia relaxari diualia statuta uoluerunt, quos honor castrensis inluminat. Si igitur et hoc insigne detuleris, quod annonarum et euectionum cumulet adiectio, prono cursu in consulares legetur. Quare in tua manu est et illius meritum et meum studium supplementis talibus adiuuare.

[3] Interea nimis miror quod in uiro inlustri Flauiano domino et filio meo nec gradum honoris nec ius amicitiae cogitasti. Nam cum praestans auctoritas tua uinarii tituli debita flagitaret, usque ad officii multa condempnationem progressa est. Patienter admitte neque praefecturam neque amantissimum tui uirum tali contumelia debuisse perstringi. Quaeso igitur ut, tantum ei posthac deferre digneris, quantum tibi inuicem conuenit exhiberi. Ego certe amborum parens nihil a te patior stridoris emergere, quin immo officiis religionis crescere inter uos causas mutui amoris exopto. Vale.

XCVII. SYMMACHVS LONGINIANO

[1] Cepi ex litteris tuis gaudium, postquam familiares meos ad Hispaniam commeantes adiutos epistulari commendatione docuisti. Quare acceptam gratiam et mente contineo et ore contestor. Facit autem uerecundia tua ut de hoc parcius loquar: adfectum enim, non uerba desideras. Vale.

XCVIII. SYMMACHVS LONGINIANO

[1] Iamdudum desiderabam litteras tuas: nunc inmodica animi gratulatione suscepi. Debita igitur reuerentia et amore respondens adicio postulatum, ut in reliquum frequentare digneris munus optabile quod sponte tribuisti. Sed in hac postulatione non opus est conmorari. Neque enim petitio mea debet elicere quod tua promittit humanitas. Vale.

XCIX. SYMMACHVS LONGINIANO

[1] Cultum amicitiae libenter exerceo. Video enim mihi a te talionem curae parilis non negari; magnus autem diligentiae incentor est amor tuus. Quare beneficii loco exprobrare non possum quod ex debito officio defero. Ipse enim tibi auctor es officiorum meorum quae scribendi adsiduitate sollicitas. Vale.

C. SYMMACHVS LONGINIANO

[1] Sentio, quid mihi adfectionis inuicem deferre digneris, sed uehementer admiror quod dominum <et> filium meum Flauianum qui te parili amore conplectitur erga amicitiam tuam esse inparem suspiceris. Si igitur aliquid in adsertione mea putas esse grauitatis, te oro ut huiusmodi persuasionem me adsertore deponas et exclusis aliquorum susurris constantiam serues sanctis moribus tuis et amicitiae congruentem. Certe si quid in notitiam tuam aemulus sermo peruexit, mecum, quaeso, participes, ut amaritudo quae ex aliorum insimulatione concepta est fidis purgationibus diluatur. Vale.

CI. SYMMACHVS LONGINIANO

[1] Sancto Eusebio arbitror pro summa commendatione sufficere quod eum mihi profiteor adprobatum et ideo uerbis pluribus elaborare non debeo, ut ei tuam conciliem uoluntatem. Praesumptum quippe teneo his qui mihi fida obsequia detulerunt fauorem tuum minime defuturum. Nos ex sententia ualemus, libenter habituri si ipse sospitatis tuae litteras non negaris. Vale.

AD PETRONIVM ET PATRVINVM

CII. SYMMACHVS PETRONIO ET PATRVINO

[1] Pro cognitis et probatis pauca dicenda sunt; mei enim officii, non sui meriti testimonium ferunt. Quapropter laborare non debeo, ut praestantiae uestrae domini et filii mei Flauiani merita commendem, siquidem uetus inter uos amicitia reuertetur ad usum feliciorem. Mei sermonis haec summa est ut in patriam redux sibi perpetuum amorem uestrum, mihi mutuam reportet salutationem. Valete.

CIII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Opto ut hanc salutationem uigoris integer et prosperis laetus accipias. Tradetur autem per optimum uirum Desiderium cui maximam laudem pura uita conciliat testis haec officii mei pagina relatura ad me plurimum boni, si te plurimum in amicitiam tradentis adtraxerit. Nam ut respondere digneris, enitendum mihi prae tuo amore non arbitror. Haec una uoti mei cura est ut tuum fauorem commendatus adquirat redeatque laudator beneficiorum tuorum quorum utilitas ad illius commodum, ad meum sensum gratulatio redundabit. Vale.

CIV. SYMMACHVS PETRONIO ET PATRVINO

[1] Video Flauiani filii mei honorem propterea hucusque iacuisse, ut ei testis melior eueniret. Inciderat in tyranni beneficium iudicio bonorum temporum reseruandus et praestitit illi amissio praefecturae quod mutauit auctorem. Quae igitur uerba tantum munus aequabunt? Coniungite, oro, uos nobis ad referendas praecelso uiro gratias. Nam cum singuli uincamur rei magnitudine, opus est laudatoribus multis, ut numerosum munus impleat onus debiti. [2] Et sane dominus pectoris mei, a quo profectum est beneficium, non ex alterius uerbis sed ex gaudio conscientiae mensuram facti sui colligit nec ignorat talia esse quae praestat, ut uincat spem solutionis. Nos tamen gratiae uicem fide amicitiae et obseruantiae rependemus damusque huius rei animos obsides quibus satisfaciunt liberi lucis auctoribus. Piis enim contractibus amor sufficit. Vale.

CV. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Agendis d. m. comiti excellentissimo uiro gratiis par esse non potest mediocritas uerborum meorum. Tibi igitur hoc munus iniungo ut de impetratis euectionibus in adminiculum praetoriae functionis habitum mentis meae apud eum plenius exequaris simulque digneris eniti ut in rem missis celer ad Hispanias transitus impetretur. Adpetit enim tempus praetoriae functionis metusque est mihi ne equorum curulium tarda emptio et morosa deductio sollicitis artetur angustiis. [2] De hoc etiam sublimem uirum et praecellentissimum comitem securus impetrationis oraui. Adieci praeterea commonitionem cuius suffragator esse dignaberis, ut, si molesta petitio non uidetur, familiares meos datis ad potissimos Hispanorum litteris prosequatur. Satis dictum est. Si quid aliud tuis auribus amicorum meorum sermo suggesserit, oro ut in curam sancti et fidissimi pectoris tui recipere non graueris. Vale.

CVI. SYMMACHVS <PETRONIO>

[1] Amor mutuus facit ut tibi ex usu meo agenda delegem. Cum igitur filii mei praetoria instet editio quam uir inlustris comes omni uirtutum genere sublimissimus euectionibus iuuare dignatus est, coemptioni equorum ex Hispania celeritas admouenda est. Quare quaeso te ut familiares meos ad Hispanias missos nulla tarditas demoretur, quos iuuari tuis litteris uolo, ut illis merita tua Hispanorum mentibus inpressa suffragio sint. Vale.

CVII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Iuliani agentis in rebus modestiam noui, natales probo, doleo fortunam; fatalibus enim malis diu et grauiter exhaustus est. Sed credo cum eo omnia in gratiam esse reditura, si tuo patrocinio et humanitate foueatur. Plura non dicam, cum praeclaris moribus tuis familiare sit opis indigos subleuare et huic petitioni meae etiam tuae mentis natura consentiat. Vale.

CVIII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Post consensum partium, post uinculum pactionis allegataque in iudicio monumenta placitorum filius meus Caecilianus denuo ad incerta litis adtrahitur. Nota est tibi qualitas causae: merito omitto conperta stilo exequi. Hoc tantum de sancto animo tuo inpetratum uolo, ut iisdem uiribus quibus pro eo luctamina prima sedasti repetitae medearis iniuriae, quia iustitiam tuam debet acrius incitare aduersum fidem placiti rupta concordia. Vale.

CIX. SYMMACHVS <PETRONIO>

[1] Aperta est inprobitas eorum qui reducunt in quaestionem pactionibus terminata et per inpatientiam quietis finem iurgii secunda lite commutant. Aestima igitur filii mei Caeciliani dolorem, cui otium conciliare non potuit damnis patrimonii empta concordia. Nam reducitur in longinqua iudicia quibus facile, si suffragium tuleris, eruetur. Est enim in te atque in fratre portus omnium quos fortuita sollicitant. Prolixus in petendo esse non debeo, cum causae qualitas et tua iustitia plus de te fauoris quam meus interuentus eliciat. Vale.

CX. SYMMACHVS <PETRONIO ET> PATRVINO

[1] Duo ad me bona parilis uoluptatis recentes nuntii pertulerunt et uos iustis honorum creuisse processibus et domino ac filio meo Flauiano fructum priuati otii esse delatum. Sumpta igitur gemina fide uestras litteras super his expectare non debui, quas aestimaui per uerecundiam differendas. Quare aestimationem laetitiae meae uobis relinquo, quia mensuram eius de uestro in nos amore colligitis. [2] Sed his gaudiis etiam illa opto coniungi, quae de praetoria editione filii mei iam pridem postulata meministis. Nam uehementer admiror iustis et sollemnibus desideriis nondum adrisisse rescriptum. Itaque secundis litteris <uirum praecellentissimum comitem> rursus oraui, ut petitiones nulli graues, mihi uero iucundas, quibus permissa pariter etiam minorum magistratuum suffragantur exempla, benigne, ut mos eius est, tradi iubeat effectui. Sed beneficentiam tanti uiri, cui semper uoluptas est supra spem magna praestare, promptiorem spero reddendam, si, ut frequenter poposci, uestris admonitionibus prouocetur. Valete.

CXI. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Fratrem meum Seuerum multo sermone prosequerer, si nouo aditu amicitiam tuam peteret aut praedicationi eius meum ingenium conueniret. Parco igitur copiae tuoque cedo iudicio, ut diligentia eius tuae potius uoluntati quam meis litteris adplicetur. Vale.

CXII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Cum tibi omnium meorum cura praecipua sit, praesumo filio meo Arcentio spectabili uiro quem mihi iungit adfinitas intimam familiaritatem tuam posse reserari, quam merito illi et uitae decus et familiae conciliat antiquitas. His propriis eius bonis etiam meae preces in augmentum commendationis accedunt, ut plane dubitare non possim cumulatius ei et meum testimonium et tuum iudicium profuturum. Vale.

CXIII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Dominum et filium meum Attalum de summatibus uiris ad dominos et principes nostros amplissimus ordo legauit instructum uariis de more mandatis quae spectare uisa sunt bonum publicum. Huic si fautor accesseris, futurum reor ut illi pro labore fructus accommodet. Quaeso igitur uel legationis merito uel meo nomine in optimum uirum bene consulas, qui satis animi confirmatus est suffragio tuo successuram felicitatem. Vale.

CXIV. SYMMACHVS <PETRONIO>

[1] Beatum te qui honorum emeritus otiaris; nos in patriae salo uiuimus et fortunae fluctibus uerberamur. Quorsum ista protulerim dominus et filius meus Attalus eloquetur, cui spes uisendae prudentiae tuae laborem peregrinationis fecit optabilem. Vale.

CXV. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Duo mihi pariter iucunda delata sunt: primo sermo tuus qui, etiamsi posset esse continuus, fastidium non moueret, dehinc fratris nostri Frumentii exoptatus aduentus. Quem ego in numerum bonorum esse referendum, priusquam morum ipsius periculum facerem, ex praerogatiua tui testimonii iudicaui; sed ubi propiore congressu probitatis eius ornamenta patuerunt, aduerti minus eum, quam ratio postulauit, per uerecundiam praedicatum, ne ipse laudationem suam mandatam litteris uideretur ingerere. Pro his ergo muneribus optatum tibi soluo responsum, quo me agere ex sententia et frui commoda cum meis ualetudine recognoscas. Huic autem rei nihil adiciendum puto, cum solo nostrae salutis indicio gratulatio fraterna possit expleri. Vale.

CXVI. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Scis pro insita tibi humanitate quid paruulis et parentum suffragio destitutis benignitatis ac misericordiae debeatur. Merito mihi apud te utendum esse non arbitror longo ambitu litterarum pro inlustris memoriae uiri Seueri filiis qui, nisi bonorum iudicum iuuentur auxilio, praedae atque iniuriae subiacebunt. Quidquid igitur eorum poscit utilitas, fauor tuus non grauetur inpendere, ut publico saltem defendantur adiutu, qui familiaribus adminiculis deseruntur. Vale.

CXVII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Exsortem te sermonis mei esse non patior neque ab scribendi perseuerantia silentii tui imitatione deducar. Scio enim plerumque non amicitiae neglegentia sed obstrepentibus curis officia retardari. Velim <idem> credas et in posterum curam capessas integrandi istius muneris quod ipse iam pridem moraris. <Tunc> ero promptior litteris exhibendis, qui ne nunc quidem tempero, cum gratiam mutuam non reporto. Vale.

CXVIII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Certum habeo nihil apud animum tuum amicorum litteris esse iucundius et ideo promptissime frequento conloquia quae scio apud eximium uirum magni esse momenti. Superest ut ipse, quam benigne litteras meas sumis, tam libenter indicia propriae sospitatis emittas. Vale.

CXIX. SYMMACHVS <PETRONIO ET> PATRVINO

[1] Cordi mihi est frequenter adloqui uos, ne uideatur apud me officiorum familiarium cura tepuisse; atque ideo salutem uobis uotis opto, litteris dico, petens ut, si quando epistularum mearum usus interuallo longiore cessauerit, causam silentii non uoluntati aut desidiae meae sed occupationibus adplicetis. Valete.

CXX. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Athanasius u. c. peregrinationis iniuriam iusto dolore suscepit. Nam pactae ei et nobis arbitris uinctae obligatione pignorum nuptiae denegantur. Exaggerarem facti huius inuidiam, nisi uerba rebus essent minora. Ipse apud te, quod quaesito opus est, plenius eloquetur. Orare non debeo ut tuo iuuetur auxilio quod illi et amor tuus spondet et munita legibus causa conciliat. Vale.

CXXI. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Scio ad indicium amicitiae pertinere quod religionem tuam participem nostrae necessitatis adsumo. Suscipe igitur, quaeso te, procliue mandatum quod pro mutua diligentia etiam non rogatus curare deberes. Vrsi quam plurimi ad editionem muneris nostri ex Dalmatia deuehuntur, quos cupimus celeriter in usum propinqui muneris exhiberi. Dignare igitur eorum transitum studio et diligentiae uindicare simulque adhibere custodiam, ne qua eos fraus auara commutet. Maxime autem rumpendae sunt morae, quia dies proximus functionis cogendo apparatui non relaxat indutias. Vale.

CXXII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Probo modestiam tuam, sed damno mihi esse non debuit, dum sperata expectant impleri; et certe nunc, postquam rei effectus finem silentio dedit, dispendium meum frequentior stilus sarciat. Est aliud quo disiuncta scripta conpenses: in agendis d. m. consuli pro beneficio suo gratiis nostram sortire personam eo adfectu quo amicorum gaudia tibi uindicas. Sed ut scio, luculentioribus uerbis et propter ingenii tui magnitudinem et sine adulationis pudore absentis gaudium prosequeris.

[2] Adde, si placet, quod a me postulatum tenes, ut aliarum Libycarum mihi emptio sacra auctoritate praestetur. Quo impetrato omnium perceptionem donum putabo.

De iuuene autem meo retexere non laboro, quae sponte meministi. Intellego enim remitti modestiae meae precandi necessitatem, cum libentius a sublimi et magnificentissimo uiro non expetita praestentur. Vale.

CXXIII. SYMMACHVS <PETRONIO ET> PATRVINO

[1] In uiro optimo et amicissimo meo Petrucio Romana simplicitas est. Taceo quod illum longa militia et inculpata cohonestat; minora enim cetera facit morum eius inspectio. Hunc si unanimitas uestra ante non didicit, iudicium meum secuta suscipiat, si usu aliquo iam probauit, quaeso ut illi honor testimonii mei conciliet apud uos amoris augmentum. Valete.

CXXIV. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Amicorum liberis usui esse debemus, quod etiamsi ipse nescirem, tuo exemplo et imitatione didicissem. Ad hanc sententiam pertinet qui tibi litteras exhibebit. Fungitur autem militia in scriniis litterarum. Cui satis opis et felicitatis eueniet, si ad clientelam splendidissimae domus tuae meruerit peruenire. Vale.

CXXV. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Athanasium bonis artibus clarum securius amare coepi, postquam de eo iudicium tuum conperi. Magna enim praerogatiua est placuisse sapienti. Quare commendatione eius abstineo, ne minora adferam quam tibi credo sentiri. Illa pars mihi pronior dictu est, ut ames in eo spem quam dedisti addasque inchoato beneficio perfectionem. Quam si aliquis euentus eluserit, effice, oro te, maiora praestando, ut illi prioris uoti prosit amissio. Vale.

CXXVI. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Non nouum atque intemptatum ad te refero postulatum, sed quod ingestum tuis auribus recognoscas. Inlustris memoriae uiri Rufini expraefecti Vrbi filias paterna adfectione defendo, quarum solitudinem per uos quibus reip. cura est opto tutari et ideo precator accedo ut quidquid clarae quidem sed miserabilis domus usus exegerit facili impetratione mereantur. Res namque illis est per Apuliam non tam reditu ampla quam censu. Haec nisi bonorum iudicum fulciatur auxilio, publicis oneribus fessa subcumbet. Opis igitur tuae leuamen expectat meque tibi gratiae faciet debitorem, si graui onere uinctas salutaris defensor erexeris. Vale.

CXXVII. SYMMACHVS <PETRONIO>

[1] Promptiorem me circa Herennii laudabilis uiri defensionem iudicia uestra fecerunt. Habet enim plurimum uoluptatis electio et prouocant animum sperata praesidia. Sed meum non est scripto ostentare quid negotio promouendo cura nostra contulerit. Narrabit haec uobis ille quem iuuimus; simul ipsius rei exitus officia nostra testabitur. Cuncta enim quae direptio sparserat inuestigata patuerunt. Itaque in ius Herennii reuertetur legibus quidem debita, sed patris sensui acerba successio. Nunc uestrae de me existimationi ago atque habeo gratias et spero fiduciam nostri apud optimates uiros esse mansuram, cuius documenta cepistis. Vale.

CXXVIII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Amor in te meus ex summis opibus adnititur ut in dies singulos bonorum tibi cultus accedat, tantum abest ut sinam ueteres tibi amicos insimulationum inprobitate decerpi. Inter quos u. c. Scipio, uirtutum tuarum me quoque teste laudator, spoliatum se amore tuo per aemulos ingemiscit. Sed mihi uerisimile non uidetur stabilitatem animi tui falsis rumoribus potuisse mutari, cum bene conscius uitae nihil in se maledicis licere sermonibus debeat aestimare. [2] Quare hortor et deprecor despuas, si qua sunt inculcata mendacia atque hunc honorem meritis tuis uindices, ut qualis ipse es, talem te ab omnibus intellegas iudicari. Nemo in te transferat odii sui semina. Iam dudum enim genus artis est ad alendas uires discordiae suae metum sollicitare potiorum. Non ibo longius, cum mihi inpetrationem spondeat sapientia morum tuorum; quam puto eatenus responsuram litteris meis, ut non tam ignouisse te Scipioni c. u. quam nihil de eo adseras credidisse. Vale.

AD SIBIDIVM

CXXIX. SYMMACHVS SIBIDIO

[1] Curam de te meam nolo ex epistula metiaris: pauca salutantis uerba sunt sed uota prolixa. Liceat igitur mihi imitari erga te parsimoniam religionum, quibus iure amicitia confertur et officium pium breui pagina tamquam paruo <aere pectore atque> ore persoluere. Neque enim requirit dictio excursum. Tibi autem praescribo stili terminos: erunt mihi quae de te scripseris nimis magna, si laeta sint. Vale.

CXXX. SYMMACHVS SIBIDIO

[1] Aeger est animus meus, quamdiu fides certa sit quod portum sanitatis intraueris. Huic expectationi satisfacias uolo. Non enim mihi honorem fieri obsequio litterario, sed magnae sollicitudinis tribui leuamen exopto. Vale.

CXXXI. SYMMACHVS SIBIDIO

[1] Numquam efficies silendo ut me ad parem uoluntatem ducat imitatio. Cogito enim non quid temporali causae sed quid perenni amicitiae debeatur, cumque sim mei officii seuerus arbiter, curam tuam casu saepius quam fastidio credo cessare; sed ne longa conloquii intercapedo quamuis tui amantem cogat timere neglectum, quaeso constanter munia familiaritatis exerceas. Quo enim pacto intellegere possum grata esse quae defero, si negaueris quae reposco? Vale.