AD EVPHRASIVM

LVIII. SYMMACHVS EVPHRASIO

[1] Annuos gaudii fructus ex litteris tuis capio; hunc reditum mihi, has opes pendit Hispania. Itaque ubi pulsa hieme patescunt nauium uiae, paginas tuas commendo uentis, quas mihi iste annus frequentes quidem, seras tamen reddidit. Nam decedebat autumnus, cum homines tui Tiberina tetigerunt. Hinc factum est, ut haererent apud nos defectu nauigationis. Suadeo igitur eorum moras pro tua iustitia boni consulas. [2] Quamuis prius nomine meo uenia poscenda sit, quod de curulibus equis quattuor datum mihi a te ius electionis omiserim. Velim credas hanc abstinentiam non fuisse fastidii, sed quia nullum eorum iugo alacrem uel dorso mitem probaui, optio meritis non excitata cessauit frenata. Oportunum uidetur diligentiam tuam precibus ambire, ut in praetoriam filii mei functionem uisu et cursu nobiles praeparentur. Gemina ante editionis claritudine in os hominum uenimus: satisfaciendum uidetur expectationi quae creuit exemplis. [3] Quare amori tuo laudis nostrae commendo causam quae paulisper censuram uitae tuae grauitatemque animi ad populares auras debet inflectere? Domo pretium adportabitur tuo arbitratu nobilium quadrigarum dominis inferendum; solam de amicitia tua electionis curam requiro factu facilem, cum sit diues equini pecoris Hispania et magnus gregum numerus copiam praestet examini. Vale.

LIX. SYMMACHVS EVPHRASIO

[1] Sum quidem sermonis tui nimius flagitator, sed silentii interualla non arguo nec suspicor aliquid amicitiae nostrae ex adloquii raritate decedere, qui sciam in pectoribus esse sedem religionis, leuamen desiderii ex ore proficisci. Priores igitur litterae meae magis desiderium sermonis tui quam castigationem taciturnitatis habuerunt, et ideo elaborandum tibi non est, ut mihi amoris tui fidem faciat. Nam tui animi de meo sumo iudicium; siquidem nullus uerior aestimator est amoris alieni, quam qui de suo sumit exemplum. [2] His ita positis, quia in re aperta piget esse prolixum, designatum tibi ad urbanam praeturam filium meum nuntio. Intellegis, quid sibi hoc indicium uelit: quadrigarum curulium nobilitas praeparanda est. Nos pretium proxima abhinc aestate mittemus, sed iam necessitatem praecurrat electio. Multum enim ualet in rebus eiusmodi longior diligentia. Quapropter accingere, ut quaestoriam quondam filii mei magnificentiam, cui per te inlustris fama quaesita est, secundus eiusdem superet magistratus. Verus quippe et maximus laudis profectus est, quotiens sequentibus priora uincuntur. Vale.

LX. SYMMACHVS EVPHRASIO

[1] Praeturam filii mei, si fors dictum iuuet, proximus annus exspectat. Equorum mihi curulium paranda nobilitas est, ut expectationi populi Rom. mea pecunia, tua cura respondeat. Hoc me crebris litteris postulasse meministi. Nunc mihi admonitionis uerba, non petitionis adhibenda sunt; et tamen, cum uoluntas in nos tua ambitum non requirat, in tantum me uotiua sollicitant, ut anxias auribus tuis tamquam nouus petitor ingeram preces. [2] Vincenda est enim mihi fama exemplorum meorum, quae post consularem munificentiam domus nostrae et filii mei quaestoriam functionem nihil de nobis mediocre promittit. Haec igitur petitionis meae summa est ut me diligentia tua praeteritae gloriae parem faciat. Pretia pro tua aequitate numeranda familiares mei incunctanter exsoluent. Tui beneficii erit, ut quidquid ad curule certamen generosum gignit Hispania, uel domo praebeas uel de aliorum gregibus excerpas. [3] Non uereor inter haec ne me adpetentem plebeiae laudis existimes. Scis enim pro tua sapientia magnae urbis magistratibus angustos animos non conuenire. Hoc etiam Tullius tuus praecipit luxum in priuatis negotiis arguens, in publicis magnificentiam probans. Quare ex summis opibus iuua Romani animi speciosum calorem uenturus in partem popularis mecum fauoris, si bonis ex tuo beneficio celebrior fama prouenerit. Vale.

LXI. AD Q.S.

[1] Tuentius tuus in utramuis aurem somnum capessat: nihil enim magna dignitas a paupere petit. Sit fortasse plerisque ipsa inopia grauis, habet tamen alieni oneris exceptionem. Adice, si placet, securitati eius sacerdotii priuilegium et unius hominis munimenta multiplica. Mihi uidetur ualidior esse omnibus uacationis remediis exhausta fortuna. [2] Sed uelim noueris quaesitores glebae senatoriae protinus adfuturos sperandamque Tuentii ueniam pleniorem, si fidem paupertatis eius exploratio ratam fecerit. Interea tutus prioribus gestis agat liberum. Nihil nouabitur post inlustris uiri Felicis pro illo iudicationem, modo ut allegatas dudum senatoris angustias adstruat examinis diligentia. [3] Nunc mihi tu amice obiurgandus es, qui cum uicina itinera perstrinxeris, flectere ad nos habenas longum putasti. Dedisset Hispania Romae posito morae ueniam: nouit enim summittere desideria sua cunctarum prouinciarum parenti nec ita auara est, ut nobis propria bona nolit ostendere. Quare fraudati gratia tua secundos amicitiae fructus sedulo postulamus: ut quotiens fors copiam dederit, legamus saltem quem uidere maluimus. Vale.

LXII. SYMMACHVS EVPHRASIO

[1] Et amicitia nostra in ore multorum est, et laus equorum tuorum longinqua penetrauit. Hinc fit, ut suae quisque patriae magistratus meae commendationis opem postulet, gregum tuorum famam secutus. Eo propterea summates Antiochensium missi ad mercandas quadrigas iuuari apud te sermonis nostri conciliatione uoluerunt. Annue, oro, longum peregrinatis et electionis et pretii iustam benignitatem, quae homines opinionem blandam secutos de tuo studio meoque merito uerum sperasse confirmet. Vale.

LXIII. SYMMACHVS EVPHRASIO

[1] Fas sit dicere, equorum curulium copia iam non egemus; sed incitat nos praeturae mora ad desiderium numeri largioris. Si igitur dulcis est, ut solet, mandati mei executio, quattuor ex grege Laudicianorum quadrigas quas tua defloret electio, ad me opto deduci, cum primum mare nauigatio verna patefecerit. Ego pretium quod signauerint litterae tuae, in rem missis renumerabo. Quamquam hoc spondere non debui, quia fides amicitiae syngrapham non requirit. [2] Credo mireris, cur non potius de gregibus tuis postulem, qui potissimos Hiberorum nobilitate praeuertunt. Fastidium patitur uniformis spectaculi ciuitas nostra cuius satietas mihi uarietate uincenda est. Tuae modo diligentiae sit adhibere iudicium et ex alienis stabulis aequare laudem tuorum. Nam cum res amici agitur, hos quoque proprios debes putare, quos eligis. Vale.