XLVIII. SYMMACHVS AGORIO PRAETEXTATO

[1] Dii boni, quam nihil homini tutum atque exploratum est! Certe leuandi animi causa Baias concesseratis. Quis oculus fascinauit destinatam quietem? Paulina ergo cura communis extremum salutis accesserat. An uester pro illa tantus est metus, ut omne eius incommodum periculi instar habeatur? Quidquid horum est, spectare animo licet, quas aerumnas dierum, quas noctium uigilias duxeritis. Sic nati sumus, ut saepius aduersa fungamur. Fugiunt uoluptates et bonae cuiusque rei tam breuis usus quam leuis sensus est. Verum haec philosophorum disputationibus relinquantur. Nunc habitum laetiorem mentibus suadeamus, quando Paulinae nostrae ualetudinem rursus locauit in solido pax deorum. Vale.