II. GRATIANO AVGVSTO

[1] Scio amore factum quo summates uiros plerumque dignamini ut sacrae orationi uestrae lector adhiberer. Sed cum intellego sermonem illum praenitere omnimodo rescriptis aliis quaecunque ad hoc locorum senatus audiuit, me quoque arbitror pluris habitum esse quam ceteros. Magnis enim negotiis itidem ut magnis comoediis edecumati adponuntur actores. Non idem honor in pronuntiandis fabulis Publilio Pellioni qui Ambiuio fuit neque par Aesopo et Roscio fama processit. [2] Quare, optimi principes, quae in me bene consultatis ut diuinitus oblata complector. Laus tua, domine Gratiane, officium est meum, quoniam ita animatus es ut, cum reip. medicinam facis, operam meae uocis accersas: tu nobis publicas turbas in tranquillum redegisti. Minimum restitit quin omnes occumberemus, tantum flagitii dissignauerant qui amplissimas potestates malis artibus possidebant. [3] Ferox ille Maximinus ob res secundas, incubator iudiciorum, difficilis decidendis simultatibus, promptus ineundis, capitali exitio cunctorum lacrimas expiauit. Nunc interlucet hoc homini: senatus ius antiquum obtinet, uiuere libet, natum esse non paenitet et ad salutem spectant omnia; nulli a paupertate discrimen est; resp. se in uetustatem recepit et de crepero in placidum mutauere animi, postquam uos ad uirtutem uerba fecistis. [4] Pari uigilia prospectum uidemus ut res annonaria satietati urbanae liberalius ingeratur, flandae monetae nequitiam decoquat larga purgatio, nullo iam prouincialis auri incremento trutinam spectator inclinet, mille alia quae, si persequi uelim, uestrae gloriae memor, meae infantiae inmemor deprehendar. Nam nemo prudens humanis uerbis corrupit oracula. [5] Igitur diuina mens tua, iuuenis Auguste, Romani nominis decus, uehatur curru eloquii sui. Nos in agendis gratiis humile reptamus socco magis idonei quam cothurno, postquam facundia res esse coepit imperii: nam, quod sciam, Musis in palatio loca lautia tu dedisti. Quae res prospere uortat uobis uestraeque pietati, quia fastus et otium fortunae grandioris uitia nihil memoramini. Mihi satis salutis est, cum ualetis. Felicitas uoto publico exorata praestabit ut clementiae uestrae, quanta est reddendi uoluptas, tanta suppetat copia negotiis promouendis. Vale.