CL.

[1] Apud eos quibus curae debet esse fama temporum ea quae sunt iusta non sileo certus atque securus nullius studium legibus obfuturum. Ob reliqua arcae uinariae quae multis praefectis superiores principes exigenda mandarunt et quae magna ex parte conlata imperiali constat aerario soceri mei Orfiti olim praefecti et ante annos quindecim sine ulla tituli huius conuentione demortui pulsatur hereditas obtentu epistulae qua diuus Constantius id quod operibus publicis constabat inpensum integrari per eum statuit minatus ipsi atque officio, ut fieri adsolet, sub condicione dispendium, si exactioni cura competens defuisset. [2] Sed neque ipse mandatum sibi munus omisit et frequentes principes quae praefectura susciperet ad posteriores iudices transtulerunt. Hoc inclytus Valentinianus omni aetate memorabilis princeps et diuus Gratianus sacris litteris censuere, a quorum definitione non decet deuiari. Dehinc cum etiam crimina morte soleant terminari, in hac tantum causa contra optimos principis mores ad posteros inopinata damna tenduntur et tamquam integrum designatur quod partim solutum est, partim a rectoribus prouinciarum constitit eruendum. [3] Super hoc cum diuina iussa sumpsissem, fidem ueri occultare non debui, cum leges audientiam tribuerent his qui neque in cognitione constiterant neque sumpserant relationis exemplum. Accedebat etiam causa robustior, quod materfamilias mea dudum emancipata bonorum possessionem patre mortuo non poposcit atque ideo rescripto se adseruit non teneri. Misi igitur sub relatione monumenta gestorum sperans etiam tuae religionis auxilio nouum exemplum posse remoueri in ea praesertim causa quae nos iure non inplicat. [4] Teneantur potius ueri huius tituli debitores. Extat uetus professio Campaniae consularis; extant acta apud Etruscum confecta rectorem, quibus docetur exactio promissa reliquorum. Parcatur innoxiis, ne in omnes qui remp. curant inusitata forma procedat. Conuenit saeculo [tuo] ista iustitia cuius existimatio uestris consiliis debet ornari. Vale.