CXVII.

[1] Exprobraueras mihi antehac feras quibus non est usa quaestura filii mei. Mordebar commemoratione irriti beneficii de quo arguere amicum nec compotem gratiae debuisses. Tu uero etiam pretia, ut uir excellentissimus communis frater Protadius adlegat, nec speratae nec traditae rei postulas. <Magis iuuat> me, si credis, a uerecundia ad pecuniam translata conuentio: minus enim graue est debitorem quam ingratum uideri. Est igitur optio tua <ursis adiunctis> quos tempestate dicis amissos naufragia taxare. Habes in manu quanto aestimare mihi debeas inefficacis uoti benignitatem. Tantum maneat amicitia nostra nihilque Fortunae in eam liceat. Summam pone dispendio: non subducam pecuniam meam nauis tuae casibus. Vale.