CXV.

[1] Mones ut aequo animo feram uel aemulorum facta inproba uel ingratorum foeda decreta. Conuenit cum studio atque ingenio nostro consilii tui qualitas. Nullius quippe tam uehemens nequitia est ut motu meo digna sit. An ego istud feram moleste, qui nouerim Marcellorum monumenta sublata Verre praetore et Marianis trophaeis nequaquam manus inuidas pepercisse? In sola conscientia est fructus et ratio uirtutis. Nihil moror statuas et publica falsa titulorum. Fucum faciant prouincialibus oculis qui animis exciderunt! [2] Quodsi mihi ullus honor testimonii publici adfectandus foret, iudicio tuo et similium contentus esse deberem, uel fidicinis exemplo qui indignatus considentium turbam sibi et Musis cantum ciebat, uel secundum Heraclitum physicum qui summam laudis arbitrabatur placere uni, si esset optimus qui probaret. Quare esto securus patientiae nostrae et gratulare mihi quod ego solus torqueo corda liuentium, cum alii quibus statuae quoquo modo tributae sunt nihil habeant inuidendum. Vale.