CXIV.

[1] Recte Caecilius comicus: «Homo, inquit, homini deus est, si suum officium sciat». Hanc ego in te dixerim sententiam conuenire, qui gratuito in nostris negotiis curam uigilem praestitisti. Hinc in nostro pectore memoria, laus in ore uersatur nec in praesentia modo floret facti et studii tui gloria, sed, ut mens augurat, aeuum uigebit. [2] Prolixior agendis gratiis sermo etiam nunc competeret, ni uererer ne simul totum uidear expendisse quod debeo. Inpatiens est accepti beneficii qui nexu properat liberari nec uidetur mutuam operam quasi amicus accipere, si erubescit ad moram gratiae. Alia ingenii mei ratio est: pecuniae fenus accelero persoluere, officiorum uices diu opto debere. Vale.