LXXXIV.
[1] Quod ait noster comicus: «Numquam te adeo quin abs te doctior abeam», id ego de epistulis tuis iure memorauerim, quae multis salibus nonnumquam sententiarum, plerumque uersuum farciuntur. Veluti nunc litterae tuae halantes Platonicum nectar quantum mihi muneris et honoris dederunt! Nam nisi tibi bonarum partium spectatus essem, numquam me Atticis Musis inpertiendum putasses. Quare huiusmodi operi frequenter accingere et amicitiae diligentiam sedulo perseuera, cum hoc negotium tibi nostri officii uicissitudo commendet. Vale.