LV. AD EVSEBIVM

[1] Communis amici Eusebii merita longo sermone prosequerer, nisi de probitate eius atque militia plura sentires. Qui nunc de loco suo anxius, postquam de eo comperit esse dubitatum, adlegationes suas properauit adstruere lectione publici scripti, non adsertione uerborum. Qua in re et fautor <et testis> adhiberis, quorum alterum nobis tua amicitia promisit, fides alterum pollicetur. Nam dudum eum ad scholam Gallicam palatii translatum esse meministi. Quod ideo te credimus ipso absente siluisse, ne existimaretur gratiosa esse suggestio. Nunc maiore fiducia aderis ueritati, cum adlegationes praesentis audiueris. Vale.