LIV. AD POEMENIVM

[1] Tacenda sunt damna Fortunae, ne sera consolatio scindat praeteriti cicatricem doloris. Rectius ergo tecum de filii nostri Nemesii ornatissima indole uel potius fecunda laudum fruge contulerim. Habes uirum dignissimum pro numerosa prole censeri. Hunc tibi in manum reddo, quod facere de utroque uoluissem. Aestimabis de cultu morum eius ac litterarum quantum illi studiorum mora potuisset adicere, nisi respectum paterni desiderii timor noster habuisset. Vale.