XLIII.

[1] Religiosa potius quam inuidiosa quaestio est, quae fidem pactarum repetit nuptiarum. Nolo igitur existimes culpabiliter ad me esse perlatum quod pactas filiae tuae nuptias cum Herculio amicissimo meo haesitatione suspendas, sed ceteris quos matrimonii de te inpetrati uel adiutores scit fuisse uel testes me quoque uoluit admouere, ut suspensa diu uota noui hortatoris inpulsus acceleret. [2] Maneat igitur, oro te, stabilitas promissorum nec senatoriam fidem uoluntatis mutatio deuenustet. Prosit etiam pacto foederi meae pro illo petitionis adiectio, cui non sine contumelia placita denegabis, cum prompte nobis deferre etiam intemptata debueris. Certe ea uiri modestia, ea in foro Romano dignitas est ut, quantum ei gratiae tribuisti, tantum ornamenti ex genero consequaris. [3] Vberes laudes eius et uitae honestamenta prosequerer, si tu nouum aliquem uidereris admittere; at cum tibi eius bona esse comperta euidenter adstruat dudum recepta condicio, non debeo eius protelare praeconium, quem tibi suscepti foederis pignus indicat iam probatum. Vale.