XLII. SYMMACHVS <...>

[1] Probabilem causam <profero>. Quis enim Siciliam recto itinere petens sermonem meum potest reddere in longuinquis Rudiis constituto? Sed definitum tene curam circa te meam de numero epistularum non debere perpendi. Diligentia enim mea erga amicos iugiter manet, occasionum uero raritas scripta distinguit. [2] Sed de his satis dictum puto; nunc elegantia mihi ingenii tui et inuentionum subtilitas praedicanda est. Nouum quippe musiui genus et intemptatum superioribus repperisti, quod etiam nostra rusticitas ornandis cameris temptabit adfigere, si uel in tabulis uel in tegulis exemplum de te praemeditati operis sumpserimus. Vale.