V. SYMMACHVS PRISCILLIANO

[1] Essent mihi gratae litterae tuae, uel si nihil de meis apud Africam meritis ac laudibus continerent; nunc ut mihi decus aliquod, ita tibi pro mutua amicitia gaudium praestiterunt. Hinc factum est ut epistulam laetus emitteres. Exultans quippe animus gloriatur et ostentatione sui non potest abstinere. <Pro> tanto igitur in nos amore deorum te benignitas muneretur. Etenim cum ipse me non esse soluendo [dignum] arbitrer, ad uicem meae gratiae fauorem tibi praesidii caelestis exopto. Vale.