AD PETRONIVM ET PATRVINVM

CII. SYMMACHVS PETRONIO ET PATRVINO

[1] Pro cognitis et probatis pauca dicenda sunt; mei enim officii, non sui meriti testimonium ferunt. Quapropter laborare non debeo, ut praestantiae uestrae domini et filii mei Flauiani merita commendem, siquidem uetus inter uos amicitia reuertetur ad usum feliciorem. Mei sermonis haec summa est ut in patriam redux sibi perpetuum amorem uestrum, mihi mutuam reportet salutationem. Valete.

CIII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Opto ut hanc salutationem uigoris integer et prosperis laetus accipias. Tradetur autem per optimum uirum Desiderium cui maximam laudem pura uita conciliat testis haec officii mei pagina relatura ad me plurimum boni, si te plurimum in amicitiam tradentis adtraxerit. Nam ut respondere digneris, enitendum mihi prae tuo amore non arbitror. Haec una uoti mei cura est ut tuum fauorem commendatus adquirat redeatque laudator beneficiorum tuorum quorum utilitas ad illius commodum, ad meum sensum gratulatio redundabit. Vale.

CIV. SYMMACHVS PETRONIO ET PATRVINO

[1] Video Flauiani filii mei honorem propterea hucusque iacuisse, ut ei testis melior eueniret. Inciderat in tyranni beneficium iudicio bonorum temporum reseruandus et praestitit illi amissio praefecturae quod mutauit auctorem. Quae igitur uerba tantum munus aequabunt? Coniungite, oro, uos nobis ad referendas praecelso uiro gratias. Nam cum singuli uincamur rei magnitudine, opus est laudatoribus multis, ut numerosum munus impleat onus debiti. [2] Et sane dominus pectoris mei, a quo profectum est beneficium, non ex alterius uerbis sed ex gaudio conscientiae mensuram facti sui colligit nec ignorat talia esse quae praestat, ut uincat spem solutionis. Nos tamen gratiae uicem fide amicitiae et obseruantiae rependemus damusque huius rei animos obsides quibus satisfaciunt liberi lucis auctoribus. Piis enim contractibus amor sufficit. Vale.

CV. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Agendis d. m. comiti excellentissimo uiro gratiis par esse non potest mediocritas uerborum meorum. Tibi igitur hoc munus iniungo ut de impetratis euectionibus in adminiculum praetoriae functionis habitum mentis meae apud eum plenius exequaris simulque digneris eniti ut in rem missis celer ad Hispanias transitus impetretur. Adpetit enim tempus praetoriae functionis metusque est mihi ne equorum curulium tarda emptio et morosa deductio sollicitis artetur angustiis. [2] De hoc etiam sublimem uirum et praecellentissimum comitem securus impetrationis oraui. Adieci praeterea commonitionem cuius suffragator esse dignaberis, ut, si molesta petitio non uidetur, familiares meos datis ad potissimos Hispanorum litteris prosequatur. Satis dictum est. Si quid aliud tuis auribus amicorum meorum sermo suggesserit, oro ut in curam sancti et fidissimi pectoris tui recipere non graueris. Vale.

CVI. SYMMACHVS <PETRONIO>

[1] Amor mutuus facit ut tibi ex usu meo agenda delegem. Cum igitur filii mei praetoria instet editio quam uir inlustris comes omni uirtutum genere sublimissimus euectionibus iuuare dignatus est, coemptioni equorum ex Hispania celeritas admouenda est. Quare quaeso te ut familiares meos ad Hispanias missos nulla tarditas demoretur, quos iuuari tuis litteris uolo, ut illis merita tua Hispanorum mentibus inpressa suffragio sint. Vale.

CVII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Iuliani agentis in rebus modestiam noui, natales probo, doleo fortunam; fatalibus enim malis diu et grauiter exhaustus est. Sed credo cum eo omnia in gratiam esse reditura, si tuo patrocinio et humanitate foueatur. Plura non dicam, cum praeclaris moribus tuis familiare sit opis indigos subleuare et huic petitioni meae etiam tuae mentis natura consentiat. Vale.

CVIII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Post consensum partium, post uinculum pactionis allegataque in iudicio monumenta placitorum filius meus Caecilianus denuo ad incerta litis adtrahitur. Nota est tibi qualitas causae: merito omitto conperta stilo exequi. Hoc tantum de sancto animo tuo inpetratum uolo, ut iisdem uiribus quibus pro eo luctamina prima sedasti repetitae medearis iniuriae, quia iustitiam tuam debet acrius incitare aduersum fidem placiti rupta concordia. Vale.

CIX. SYMMACHVS <PETRONIO>

[1] Aperta est inprobitas eorum qui reducunt in quaestionem pactionibus terminata et per inpatientiam quietis finem iurgii secunda lite commutant. Aestima igitur filii mei Caeciliani dolorem, cui otium conciliare non potuit damnis patrimonii empta concordia. Nam reducitur in longinqua iudicia quibus facile, si suffragium tuleris, eruetur. Est enim in te atque in fratre portus omnium quos fortuita sollicitant. Prolixus in petendo esse non debeo, cum causae qualitas et tua iustitia plus de te fauoris quam meus interuentus eliciat. Vale.

CX. SYMMACHVS <PETRONIO ET> PATRVINO

[1] Duo ad me bona parilis uoluptatis recentes nuntii pertulerunt et uos iustis honorum creuisse processibus et domino ac filio meo Flauiano fructum priuati otii esse delatum. Sumpta igitur gemina fide uestras litteras super his expectare non debui, quas aestimaui per uerecundiam differendas. Quare aestimationem laetitiae meae uobis relinquo, quia mensuram eius de uestro in nos amore colligitis. [2] Sed his gaudiis etiam illa opto coniungi, quae de praetoria editione filii mei iam pridem postulata meministis. Nam uehementer admiror iustis et sollemnibus desideriis nondum adrisisse rescriptum. Itaque secundis litteris <uirum praecellentissimum comitem> rursus oraui, ut petitiones nulli graues, mihi uero iucundas, quibus permissa pariter etiam minorum magistratuum suffragantur exempla, benigne, ut mos eius est, tradi iubeat effectui. Sed beneficentiam tanti uiri, cui semper uoluptas est supra spem magna praestare, promptiorem spero reddendam, si, ut frequenter poposci, uestris admonitionibus prouocetur. Valete.

CXI. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Fratrem meum Seuerum multo sermone prosequerer, si nouo aditu amicitiam tuam peteret aut praedicationi eius meum ingenium conueniret. Parco igitur copiae tuoque cedo iudicio, ut diligentia eius tuae potius uoluntati quam meis litteris adplicetur. Vale.

CXII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Cum tibi omnium meorum cura praecipua sit, praesumo filio meo Arcentio spectabili uiro quem mihi iungit adfinitas intimam familiaritatem tuam posse reserari, quam merito illi et uitae decus et familiae conciliat antiquitas. His propriis eius bonis etiam meae preces in augmentum commendationis accedunt, ut plane dubitare non possim cumulatius ei et meum testimonium et tuum iudicium profuturum. Vale.

CXIII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Dominum et filium meum Attalum de summatibus uiris ad dominos et principes nostros amplissimus ordo legauit instructum uariis de more mandatis quae spectare uisa sunt bonum publicum. Huic si fautor accesseris, futurum reor ut illi pro labore fructus accommodet. Quaeso igitur uel legationis merito uel meo nomine in optimum uirum bene consulas, qui satis animi confirmatus est suffragio tuo successuram felicitatem. Vale.

CXIV. SYMMACHVS <PETRONIO>

[1] Beatum te qui honorum emeritus otiaris; nos in patriae salo uiuimus et fortunae fluctibus uerberamur. Quorsum ista protulerim dominus et filius meus Attalus eloquetur, cui spes uisendae prudentiae tuae laborem peregrinationis fecit optabilem. Vale.

CXV. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Duo mihi pariter iucunda delata sunt: primo sermo tuus qui, etiamsi posset esse continuus, fastidium non moueret, dehinc fratris nostri Frumentii exoptatus aduentus. Quem ego in numerum bonorum esse referendum, priusquam morum ipsius periculum facerem, ex praerogatiua tui testimonii iudicaui; sed ubi propiore congressu probitatis eius ornamenta patuerunt, aduerti minus eum, quam ratio postulauit, per uerecundiam praedicatum, ne ipse laudationem suam mandatam litteris uideretur ingerere. Pro his ergo muneribus optatum tibi soluo responsum, quo me agere ex sententia et frui commoda cum meis ualetudine recognoscas. Huic autem rei nihil adiciendum puto, cum solo nostrae salutis indicio gratulatio fraterna possit expleri. Vale.

CXVI. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Scis pro insita tibi humanitate quid paruulis et parentum suffragio destitutis benignitatis ac misericordiae debeatur. Merito mihi apud te utendum esse non arbitror longo ambitu litterarum pro inlustris memoriae uiri Seueri filiis qui, nisi bonorum iudicum iuuentur auxilio, praedae atque iniuriae subiacebunt. Quidquid igitur eorum poscit utilitas, fauor tuus non grauetur inpendere, ut publico saltem defendantur adiutu, qui familiaribus adminiculis deseruntur. Vale.

CXVII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Exsortem te sermonis mei esse non patior neque ab scribendi perseuerantia silentii tui imitatione deducar. Scio enim plerumque non amicitiae neglegentia sed obstrepentibus curis officia retardari. Velim <idem> credas et in posterum curam capessas integrandi istius muneris quod ipse iam pridem moraris. <Tunc> ero promptior litteris exhibendis, qui ne nunc quidem tempero, cum gratiam mutuam non reporto. Vale.

CXVIII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Certum habeo nihil apud animum tuum amicorum litteris esse iucundius et ideo promptissime frequento conloquia quae scio apud eximium uirum magni esse momenti. Superest ut ipse, quam benigne litteras meas sumis, tam libenter indicia propriae sospitatis emittas. Vale.

CXIX. SYMMACHVS <PETRONIO ET> PATRVINO

[1] Cordi mihi est frequenter adloqui uos, ne uideatur apud me officiorum familiarium cura tepuisse; atque ideo salutem uobis uotis opto, litteris dico, petens ut, si quando epistularum mearum usus interuallo longiore cessauerit, causam silentii non uoluntati aut desidiae meae sed occupationibus adplicetis. Valete.

CXX. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Athanasius u. c. peregrinationis iniuriam iusto dolore suscepit. Nam pactae ei et nobis arbitris uinctae obligatione pignorum nuptiae denegantur. Exaggerarem facti huius inuidiam, nisi uerba rebus essent minora. Ipse apud te, quod quaesito opus est, plenius eloquetur. Orare non debeo ut tuo iuuetur auxilio quod illi et amor tuus spondet et munita legibus causa conciliat. Vale.

CXXI. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Scio ad indicium amicitiae pertinere quod religionem tuam participem nostrae necessitatis adsumo. Suscipe igitur, quaeso te, procliue mandatum quod pro mutua diligentia etiam non rogatus curare deberes. Vrsi quam plurimi ad editionem muneris nostri ex Dalmatia deuehuntur, quos cupimus celeriter in usum propinqui muneris exhiberi. Dignare igitur eorum transitum studio et diligentiae uindicare simulque adhibere custodiam, ne qua eos fraus auara commutet. Maxime autem rumpendae sunt morae, quia dies proximus functionis cogendo apparatui non relaxat indutias. Vale.

CXXII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Probo modestiam tuam, sed damno mihi esse non debuit, dum sperata expectant impleri; et certe nunc, postquam rei effectus finem silentio dedit, dispendium meum frequentior stilus sarciat. Est aliud quo disiuncta scripta conpenses: in agendis d. m. consuli pro beneficio suo gratiis nostram sortire personam eo adfectu quo amicorum gaudia tibi uindicas. Sed ut scio, luculentioribus uerbis et propter ingenii tui magnitudinem et sine adulationis pudore absentis gaudium prosequeris.

[2] Adde, si placet, quod a me postulatum tenes, ut aliarum Libycarum mihi emptio sacra auctoritate praestetur. Quo impetrato omnium perceptionem donum putabo.

De iuuene autem meo retexere non laboro, quae sponte meministi. Intellego enim remitti modestiae meae precandi necessitatem, cum libentius a sublimi et magnificentissimo uiro non expetita praestentur. Vale.

CXXIII. SYMMACHVS <PETRONIO ET> PATRVINO

[1] In uiro optimo et amicissimo meo Petrucio Romana simplicitas est. Taceo quod illum longa militia et inculpata cohonestat; minora enim cetera facit morum eius inspectio. Hunc si unanimitas uestra ante non didicit, iudicium meum secuta suscipiat, si usu aliquo iam probauit, quaeso ut illi honor testimonii mei conciliet apud uos amoris augmentum. Valete.

CXXIV. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Amicorum liberis usui esse debemus, quod etiamsi ipse nescirem, tuo exemplo et imitatione didicissem. Ad hanc sententiam pertinet qui tibi litteras exhibebit. Fungitur autem militia in scriniis litterarum. Cui satis opis et felicitatis eueniet, si ad clientelam splendidissimae domus tuae meruerit peruenire. Vale.

CXXV. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Athanasium bonis artibus clarum securius amare coepi, postquam de eo iudicium tuum conperi. Magna enim praerogatiua est placuisse sapienti. Quare commendatione eius abstineo, ne minora adferam quam tibi credo sentiri. Illa pars mihi pronior dictu est, ut ames in eo spem quam dedisti addasque inchoato beneficio perfectionem. Quam si aliquis euentus eluserit, effice, oro te, maiora praestando, ut illi prioris uoti prosit amissio. Vale.

CXXVI. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Non nouum atque intemptatum ad te refero postulatum, sed quod ingestum tuis auribus recognoscas. Inlustris memoriae uiri Rufini expraefecti Vrbi filias paterna adfectione defendo, quarum solitudinem per uos quibus reip. cura est opto tutari et ideo precator accedo ut quidquid clarae quidem sed miserabilis domus usus exegerit facili impetratione mereantur. Res namque illis est per Apuliam non tam reditu ampla quam censu. Haec nisi bonorum iudicum fulciatur auxilio, publicis oneribus fessa subcumbet. Opis igitur tuae leuamen expectat meque tibi gratiae faciet debitorem, si graui onere uinctas salutaris defensor erexeris. Vale.

CXXVII. SYMMACHVS <PETRONIO>

[1] Promptiorem me circa Herennii laudabilis uiri defensionem iudicia uestra fecerunt. Habet enim plurimum uoluptatis electio et prouocant animum sperata praesidia. Sed meum non est scripto ostentare quid negotio promouendo cura nostra contulerit. Narrabit haec uobis ille quem iuuimus; simul ipsius rei exitus officia nostra testabitur. Cuncta enim quae direptio sparserat inuestigata patuerunt. Itaque in ius Herennii reuertetur legibus quidem debita, sed patris sensui acerba successio. Nunc uestrae de me existimationi ago atque habeo gratias et spero fiduciam nostri apud optimates uiros esse mansuram, cuius documenta cepistis. Vale.

CXXVIII. SYMMACHVS PATRVINO

[1] Amor in te meus ex summis opibus adnititur ut in dies singulos bonorum tibi cultus accedat, tantum abest ut sinam ueteres tibi amicos insimulationum inprobitate decerpi. Inter quos u. c. Scipio, uirtutum tuarum me quoque teste laudator, spoliatum se amore tuo per aemulos ingemiscit. Sed mihi uerisimile non uidetur stabilitatem animi tui falsis rumoribus potuisse mutari, cum bene conscius uitae nihil in se maledicis licere sermonibus debeat aestimare. [2] Quare hortor et deprecor despuas, si qua sunt inculcata mendacia atque hunc honorem meritis tuis uindices, ut qualis ipse es, talem te ab omnibus intellegas iudicari. Nemo in te transferat odii sui semina. Iam dudum enim genus artis est ad alendas uires discordiae suae metum sollicitare potiorum. Non ibo longius, cum mihi inpetrationem spondeat sapientia morum tuorum; quam puto eatenus responsuram litteris meis, ut non tam ignouisse te Scipioni c. u. quam nihil de eo adseras credidisse. Vale.