AD MESSALAM

LXXXI. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Fortuna cum ciuibus nostris reuertit in gratiam, postquam te sibi respublica uindicauit. Adnumerandus est igitur ceteris sperantibus aequitatem Iucundus amicissimus meus, quem morbo iam diu grauem praefectura eminens ad cognitionem priuatae litis exciuerat. Et illi quidem uotiuum sub examine tuo respondere propositis, sed ualetudo obnititur uoluntati quae effusione sanguinis sauciata itinerum recusat incertum. Nec deerit ius aduersantis petitioni, si ad uicarium tuum disceptatio transferatur. Haec igitur summa est postulati ut, cum causae nihil de loco pereat, salutem homini peregrinatio remota conciliet. Vale.

LXXXII. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Instruenda mihi atque adornanda praetura est, ad cuius nos editionem magnitudinis tuae processus animauit; inceptum enim meum uiribus fratris utetur. Quaeso igitur ut mecum religiose uotiua officia partiaris et familiaribus meis ad Hispaniae longinqua pergentibus ob equorum curulium coemptionem suffragia promouendi negotii digneris adnuere. Longum fiat, si uelim litteris praestanda percurrere; capita igitur rerum subiecto indiculo strictim notaui. Tibi integrum erit adicere beneficia, si qua stilus petentis omisit. Vale.

LXXXIII. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Si quid pro amico atque unanimo meo Iucundo priora scripta ualuissent, agendis magis gratiis quam renouandae petitioni a me sermo inpenderetur; sed quia in ciuili negotio auget eius infirmitatem crebra conuentio, non iam pro causa sed pro ualetudine familiaris mei instauro sermonem. Et certe difficilis impetratio mea esse non debuit, postquam illi diuinus adfatus longae peregrinationis gratiam fecit. Cuius rei exsecutionem miror esse difficilem, cum lenitas tua soleat talia etiam sine rescripti auctoritate praestare. Inpensius igitur quaeso ut uicarii foro saepe in his iudiciis agitata causa reddatur, quando hoc et sacrae litterae imperant et iudiciorum non refutat humanitas. Vale.

LXXXIV. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Primam mihi scribendi causam religio fecit, ut amicitia nostra litteris excolatur; secundam suggessit humanitas, ut uiro optimo Thalasso familiari meo tua concilietur adfectio. Superest ut et mihi sermonis tui uicissitudo respondeat et commendato ex sententia procedat optatum. Vale.

LXXXV. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Numidam familiaritas nostra apud te debet iuuare; quem tuo trado suffragio, ut meritum quod apud nos honestis officiis conlocauit tua pro me cura conpenset. Mores hominis ex meo pende iudicio et in omnibus quae utilitas eius exquirit uotum commendantis imitare. Vale.

LXXXVI. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Et mei circa te propositi ratio poposcit ut scriberem et u. c. atque ornatissimo Eusebio adstipulatio mea deesse non debuit; quem probe de optimis uiris meritum quaeso tua <...> benignitas muneretur. Nam laudabilis quisque hanc solam mercedem pudoris atque honestatis exoptat, ut ad intimam familiaritatem bonorum tuique similium pura conciliatione perueniat. Vale.

LXXXVII. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Omnis commendatio amicis testimonium tribuit, suffragium praestat incognitis. Processus igitur uir ornatissimus filius meus non est in ea parte numerandus, cui ex beneficio scripta praestantur, sed potius in ea cui uicissitudo ex amore persoluitur. Puto iam liquere tibi quae circa illum familiariter tenenda sit a te forma iudicii, quem sine fauore commendo. Dignum est igitur ut, quantum apud me meriti conlocauit, tantum apud te benignitatis inueniat. Vale.

LXXXVIII. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Amicitiae parentum recte in liberos transferuntur, ut caritas semel inita successoribus eorum uelut hereditario iure proficiat. Quo nomine optimi quondam uiri Gregorii filium diligendum pariter ac tuendum recepi; fuit enim mihi cum patre eius fidum foedus animorum. Sed religionis debitum tecum opto partiri. Quapropter quaeso ut curam meam pro eo in his quae usus poposcerit exequaris. Inter cetera autem uota iuuenis praecipuum liberalis animi signum est quod cupit foro tuo non obscurus ortu actor accedere; cui, ut spero, et magisterium splendore dicendi et suffragium mentis bonitate praestabis. Vale.

LXXXIX. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Iamdudum litteras meas in manus tuas credo perlatas, quibus allegaui, quod iudiciis adprobatum est, amicum meum Iucundum quamquam tui examinis cupidum per ualetudinem non posse proficisci. Huius in dies morbus augescit et ideo repeto postulatum ne incidat inuidiam contumaciae qui miserationem meretur. Et sane ciuili causae nihil decerpet humanitas, si ad uicarium uestrum transferatis examen. Nam pariter et laboranti detrahetur iniuria et negotio finis eueniet. Vale.

XC. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Probauit effectus non inmerito a me sperata quae praestare dignatus es, magisque me culpam potuisse contrahere, si apud amantem praetorias pignoris nostri necessitates pudore tacuissem. Ornari ergo nos gaudeo frequentibus amoris tui testimoniis et uolo speres quidquid gratiae editio nostra quaesiuerit ad tua beneficia me cedente referendum. Vale.

XCI. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Honores quidem semper uitae ac litterarum splendore gessisti, sed bonorum nunc omnium gratulatio est etiam publicum tibi decus esse delatum. Opto igitur ex sententia partis fruaris insignibus et prouectus in cumulum gloriae magnitudinem iudicii imperialis aequiperes. Vale.

XCII. SYMMACHVS MESSALAE

[1] Officii mei est nuntiare quod ualeam, uoti ut te saluere cognoscam. Ego indicio prosperorum meorum partes amantis inpleui, tu mihi adhuc debes sanitatis tuae gaudia. Quae ut solita fide in notitiam meam ueniant et deorum fauor et tua scripta praestabunt. Vale.