LXI. SYMMACHVS PATRICIO

[1] Denuntiaueram tibi quod rarior in scribendo essem futurus: quid amicitiae faciam, quae cogit ut mentiar? Desciui a promisso, sed credo te huiusmodi probare fallaciam. Nunc uelim cogites quam frequens esse debeas qui spei amplius optulisti. An non prior in me iaculatus es oris tui munera? Quibus ego ueluti herbam porrigens cum ueniae petitione respondeo. Maneas oro promissis et coeptorum tuorum diligentiam teneas. Fidem tuam conuenio, qui me paene iacto mentitum. Vale.