<AD HADRIANVM>

XLII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Abrumpenda cessatio est et in affatus mutuos cura tendenda, ne ueteris inter nos amicitiae memoriam scribendi neglectus adtenuet; quam ut libentius dehinc foueas, a me sume principium. En tibi litteras salutationem ferentes quas sensibus tuis uoluptati esse testabitur officii aemulatio. Quin si etiam portitori fructum patrocinii tui sermo iste quaesiuerit, praecedentis silentii mei accusabo dispendia. Constabit enim pluribus me potuisse consulere, si te adloqui ante coepissem. Vale.

XLIII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Cum ruri agerem libertate caeli gressum reformans, cuius me usus post dolorem moratur, <...> familiarissimus meus ordiendo itineri paratus fecit mihi ad scribendum sui copiam. Ilico amicam studio meo amplexus communionem scripta non distuli, quae et inter nos agerent commercium religionis et commeanti primum apud te notitiae limen aperirent. Si probabiles huius epistulae putas causas, mihi sermonis tui gratia, illi amoris fructus eueniat. Vale.

XLIV. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Remuneror dictam mihi a te salutem, quamuis diebus proximis ultro amicitiam nostram stili opere frequentauerim. Quae commemoratio non exprobrat officia; huius enim diligentiae uoluptate animus meus pascitur. Est igitur tua optio an in me uelis saepe litterarum esse munificus, quam quidem maxime cupio, sed si quando nobis fructus iste defuerit, eadem mihi gaudia tecum loquendi noster sermo praestabit. Vale.

XLV. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Vna haec uia est, qua maxime ciuibus ac familiaribus meis prosim, si eos in clientelam tuam quasi mystagogus inducam. Quod nunc pro Gaudentio facio uiro generis senatorii, cuius modestiam si propius inspexeris, reperies claris natalibus parem. Igitur in obsequia tua incunctanter receptus ante plenam tui fiduciam, quam mox illi morum praestabit inspectio, intellegat de se testimonio meo creditum. Vale.

XLVI. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Singularis animi tui bonitas uocat saepe ad iustas petitiones fiduciam meam. Non est igitur mihi commendationum familiarium uerenda reprehensio, cum ipse ad hoc meum studium uoti benignitate sollicites. Spes ergo certa est gratas fore tibi litteras quibus ornatissimum uirum Desiderium ueterem amicum meum prosequor. Domestica huic causa rumpendi otii admouit necessitatem. [2] Eam facile iacturam dissimulare potuissem, si admitteret magnum animum angusta fortuna. Ex ipso latius audies quicquid epistulae breuitas recusat absoluere; mihi satis est pro eo in uniuersum rogare. Suscipe, oro, benefaciendi prouinciam quae hominum merita deo adplicat clarioresque fructus ex huius commodo cape. Mihi enim uidentur beneficia plus conferre praestanti. Vale.

XLVII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Nec abstinere litteris possum proficiscente ad uos domino et filio meo Flauiano quem prosequi hoc uiatico debeo nec aliquid adiungere, quia tua erga eum diligentia non recipit augmentum. Volo igitur noueris non esse fastidii quod quam minimum de eo scribimus, sed securitatis de tua mente praesumptae. Talis igitur in eum esse dignare, qualem te uetus amicitia pollicetur; cui adiecit honoris tui gradus, ut quae pro eo uelle debes posse te non neges. Vale.

XLVIII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Fauore tuo factum est ut euectionum adminicula sumeremus, quibus familiares mei empturi equos curules ad Hispaniam commearent. Quaeso igitur <in> rem missos mox transire praecipias; longo enim tempore opus est, ut de singulis prouinciis optimos quosque excerpat electio et morosior cautela perducat. Praeterea tibi ualidius obligabor, si duobus aliis ueredis eorundem iuueris iter; diuidentur enim singuli, ut ex diuersis prouinciis edecument lectiores. Erit tui beneficii post inlustrem et praecellentissimum uirum comitem, quidquid domui nostrae praetoria filii mei editio splendoris adiecerit. Vale.

XLIX. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Certissimus contra omnes procellas animi tui portus est. Ideo ad te sororis meae filius spei certus adcurrit. Negotii autem genus de humanitate saeculi exspectat auxilium, cuius qualitas uirtutibus tuis precum lectione pandetur. Ego prolixus esse non debeo enarrator iniuriae, cum seriem desiderii fides supplicationis exponat. Has autem solas partes mihi iniungit adfectio, ut pro coniuge pignoris mei cuius paupertati grauis paratur ruina suffragium tui fauoris exambiam. Vale.

L. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Gaudii de te mei nec ipse ostentator esse per uerecundiam possum nec testem alterum cito; sufficiet enim mihi quod amorem meum de tua mente metiris. Debeo tamen laetitiam confiteri <prouectionis> quae praefecturae habenas ad bonam transtulit uoluntatem. Interea non minore abundo laetitia, quod domini et filii mei Flauiani prolixus in iudicando labor optata quiete perfrui meruit. Neque enim <te> differri diu ab hoc praemio par fuit neque illum ab otio retardari.

[2] Haec eo scribo, ut noueris nos pro tuo honore agere aeterno principi gratias, te idem facere pro illius securitate debere. Interea quaeso ut in epistulis frequentandis morem tuum teneas nec priuatis officiis actus publicos obstare causeris. Nam semper multiiugis necessitatibus par fuisti nullumque experientiae genus est cuius te possit magnitudo uel nouitas a negotiis amicitiae debitis auocare. Vale.

LI. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Habeant fortassis aliae commendationes meae interpretationem benignitatis: ista iudicii est. Trado enim sancto pectori tuo fratrem meum Seuerum episcopum omnium sectarum adtestatione laudabilem. De quo plura me dicere et desperatio aequandi meriti et ipsius pudor non sinit. Praeterea testis non laudatoris partes recepi tibi reseruans morum eius inspectionem. Quam cum penitus expenderis, reperies cessisse me potius eius laudibus quam per neglegentiam defuisse. Vale.

LII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Quid tibi pro tanta in me meosque cura dignum rependam? Officia tua reuera aequare non possum, spondeo tamen numquam me tibi cultu mentis et adfectione cessurum nec ambigo etiam te pro benefactis solam boni animi exoptare mercedem. Sed in hac contestatione gratiae morari me longius pudor tuus non sinit: deberi enim iudicas amicitiae nostrae quidquid ego credo praestari. Vale.

LIII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Parua est commendatio scriptorum meorum, cum Eusebium familiarem meum uita innocens et annosa militia bonis quibusque conciliet. Suo igitur praeditus merito testimonium pro se meum, non ambitum postulauit; et tamen abstinere non debeo tali genere litterarum, magis ut fidei satisfaciam, quam ut labantem gratificatione sustentem. Haec igitur petitionis meae summa est, ut in praeclaro pectore tuo formam circa se meae uoluntatis inueniat. Vale.

LIV. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Vt es rerum omnium sollers, scis quantum legatio habeat sollicitudinis, quantum peregrinatio difficultatis. Haec domino et filio meo Attalo senatus desideria prosequenti amor tuus leuia et tuta praestabit. Suscipe igitur partes benignitatis et meae petitioni debitas et tuo ingenio congruentes. Satis Attalo meo uidebitur, quisquis erit euentus officii, curam pro se meruisse potioris. Vale.

LV. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Saepe nos, ut condecet, litteris muneraris; obsolescere enim quadam silentii rubigine animorum foedus existimas. Facis officium germanis studiis animisque conueniens, pro qua re uicem tibi sermonis referre non distuli; cuius ea solutio est, ut me adfectui tuo etiam nunc sentiam debitorem. Omnia enim facili uicissitudine et conpensatione redduntur. Contractus uero amicitiae et religionis aeternus est. Vale et ad scribendum esse diligens perseuera. Nos litterarum solacia suggeremus, quibus aut animum mulceas occupatus aut uicem referas otiosus. Vale.

LVI. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Tua nos hortatur humanitas opem poscentibus non negare. Pro Theodulo autem scribendi mihi ad te causa propensior est, cum sit colonus agrorum meorum atque illi debita magis quam precaria cura praestetur. Serua igitur consuetudinem tuam et precibus meis, ut mos tuus promittit, inflectere, ut quidquid culpae aut erroris incurrit contra illius meritum meo digneris interuentui relaxare. Vale.

LVII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Et uirtutis et propositi tui est bonos quosque suscipere; inter quos Alexander contemplatione honestatis iure censetur. Hunc et in adiumentum sui et amoris in te mei gratia familiaribus litteris prosecutus inpendio deprecor ut illi fauorem congruum tribuas, mihi uicissitudinem sermonis exsoluas. Vale.

LVIII. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Duas oratiunculas meas nuper editas ad inlustres uiros uirtutum ac litterarum praeditos sacerdotio Felicem et Mineruium misi. Harum etiam te ut amantem mei, si mediocribus ingeniis non offenderis, opto esse lectorem. Ipsi uoluminis copiam facient; ita enim studiose famam meam nutriunt, ut suffragia bonorum mihi nesciant inuidere. Vale.

LIX. <SYMMACHVS HADRIANO>

[1] Sacras mihi litteras Iulius agens in rebus exhibuit leopardorum munificentiam continentes; idem tuam desideratam nobis paginam simul tradidit. Principe igitur loco salutationis tibi soluo reuerentiam; dehinc postulo ut pro me gratias agas uotiuae largitatis auctori — quae <res> iucundior erit, si ei commendationem prosecutio oportuna praestiterit — et quod uerecundia mea uix implere potuisset oris tui adfabilitas prosequatur. Spero ex mensura adfectionis quam de te mereor quod cumulatissime possim magnitudinem nostrae gratulationis inplere. Vale.