XXIX. SYMMACHVS NICOMACHIS FILIIS

[1] Dicendae uobis salutis occasio et quaerenda est mihi saepe, si desit, et amplectenda, si praesto sit, eo maxime tempore quo de filiae meae sanitate sollicitor, cuius ualetudinem credo etiam ieiuniis sauciatam. Absoluite igitur metum nostrum nuntio prosperorum. Mihi etiam nunc gressus infirmus est, sed si optata de uobis mutuus sermo pertulerit, protinus corporis mei querella sedabitur.

[2] Non omiserim iungere huic paginae quod Martinianum conuentio iudicialis expulerit. Cui tantus terror incussus est ob omissam diu ad Gallias profectionem, ut ei necesse fuerit praeuenire itinere priuato exhibitionis iniuriam.

De Atellano quid fieri uelimus amico interueniente quaesiuit auditor. Respondi post iudicium sacerdotis solam me expectare uindictam conflatae nuper inuidiae. Nihilominus in arbitrium tuum statuenda reieci. [3] Quaeso igitur ut inter feriarum moras quid facto opus sit digneris aperire simulque cogites contra interuentum tot antistitum quid possit magis quam quid debeat impetrari. Neque enim iustitiae et innocentiae deferri plurimum potest, cum illis reuerentia religionis opponitur. Valete.