XXV. SYMMACHVS NICOMACHIS FILIIS

[1] Zenodorus filius meus nondum te consuetudine propiore cognouit sed fama conciliante iam suspicit. Nam, cum propere Lucanos ac Brittios petat honore cogente, nihilominus in conspectum tuum flexo itinere gestit excurrere. Hunc in amicitiam tuam tamquam mystagogus induco atque in me recipio dignum esse quem diligas. Si quid igitur parentis testimonio tribuis, adultam mox apud te religionem primus aditus aduentantis inueniat eamque continuo experiatur facilitatem pectoris tui, quam scit numquam delatam esse nouitati. Valete.