XCII. SYMMACHVS HELPIDIO

[1] Cum ad filium meum scriberes solum, me stili honore fraudasti. Potui te silentii talione mordere, sed amicorum neglegentiae numquam parem repono contemptum. Atque utinam redditae filio meo litterae nihil ex conuentione fraterni debiti asperitatis habuissent! Ego quoque mihi nequaquam uiderer omissus. Nunc duo pariter acciderunt, ut me et honor officii praeteriret et participata cum filio amaritudo percelleret. Vale.