LXXII. SYMMACHVS LICINIO

[1] Regilianus amici mei filius et ipse suae honestatis intuitu iam probatus dudum tibi litteras meas quibus commendaretur exhibuit, et ideo secundae adstipulationis auxilium utpote iam cognitus non requirit. Mei igitur studii ratio et consuetudo exegit ut scriberem. Neque enim fas est, quamuis iampridem ipse dissimules, me quoque huiusmodi officiis abstinere. Spero enim, quod sponte amicitiae tribui solet, saltem adsiduitati meae esse referendum. Vale.