AD FLORENTINVM

L. SYMMACHVS FLORENTINO

[1] Diu super aduentu fratris postulatum a me indicium distulisti credo, ut nos salutationis honorificentia praeueniret. Agnosco religiosa conludia nec tamen cedo, et ultro in certamen scriptorum familiarium solus duos euoco. Otium tibi, inquies, hanc officiorum fiduciam praestat. Quid quod te magis quaesturae honor et condendarum sanctionum usus excoluit? Cum illo autem mihi priuatae uitae condicio communis est. Atque utinam boni principis circumspectio ipsius quoque operam sibi uindicet! Ferendum! Ambo deuotione placeatis, si circa me litteris ambo cessetis. Vale.

LI. SYMMACHVS FLORENTINO

[1] Omnia te facere ad salutem Flauiani uiri ornatissimi pignoris mei rebus experior. Hinc mihi spes oritur atque animus adsurgit, posse cetera eius incommoda te medico sanari. Adeptus enim diui principis lenitate quae magna sunt, uno adhuc, ut ita dixerim, nodo infortunii strangulatur, quod homo tenuis et nunc labe patrimonii grauiter exhaustus paterni salarii aestimationem iubetur exsoluere. [2] Ergo per te ac tui similes amoliri postulat inminentem ruinam. Nec res inpetratione difficilis est. Nam quod plerisque sua inuidia laborantibus imperialis remisit humanitas, id patris nomine postulatum multo aequior uenia relaxabit. Proficiet ista concessio etiam temporum gloriae, si quod beneficiis principis deerat, pius successor adiecerit. Vale.

LII. SYMMACHVS FLORENTINO

[1] Verbis nequeo complecti, quot gaudia mihi pariter dies unus inuexerit. Agnoscis credo causam cuius auctor fuisti. Nam geminas fratrum communium litteras in cumulum extulit tertius honor scriptorum tuorum. Itaque ut rerum bonarum difficilis electio est, paulisper haesi, quam primam paginam recenserem: tantum apud me erat desiderium singularum. [2] Mox omnes arguto legendi transitu percucurri, ne inspectionem residentis morarer. Nec semel legisse suffecit, ut si quid auiditas prima perstrinxerat, inculcaret iteratio. Erat in uerbis uniuscuiusque uarius elocutionum lepos quo solo litterae discrepabant; nam omnes mens una dictauerat. Possem bona fide adicere maiora, sed tuae aures, licet fratrum laudibus gaudeant, communionem tamen gloriosi testimonii per uerecundiam non ferunt. [3] Restat ut tibi reditum meum sub quadam curiae inuitatione poscenti pauca respondeam. Ad idus Nouembres, modo euentus adiuuet destinata, recurrere ad conspectum uestrum paramus. Si promissi dies serus uidetur, legationem senatus per me nolo differri, quae dudum uiris inlustribus credita et instructa mandatis neque personarum neque petitionum requirit adiectionem. [4] Decet igitur stare dispositis, nec fas est exemplo proximae dissensionis per nouos tractatus confirmata subuerti. Haec ante me, ut scribis, etiam ipse uidisti; quo magis placitis inhaerendum est, quae mihi commendat auctoritas tua, tibi noster adsensus. Vale.

LIII. SYMMACHVS FLORENTINO

[1] In eum militiae gradum labore uenisti, ut Benedicti amici mei fortunam debeas adiuuare, quem nulli obnoxium crimini fortunae iniquitas loco depulit et honore priuauit. Huic ad promerendum fauorem tuum non solum ipsius probitas sed etiam commendatio mea aditum debet aperire. Credo enim tanti apud te litteras meas esse momenti, ut effectum sperare fas fuerit, etiamsi ardua postularem. Quod ideo commemorandum putaui, ut intellegas, uel quid de animo tuo atque amicitia sentiamus, uel quantum prodesse huic debeat uel adesse iustitia. Vale.

LIV. SYMMACHVS FLORENTINO

[1] Purgas, quod hucusque siluisti. Communis haec culpa est. Nam me quoque ab tali commercio diu infirma ualetudo reuocauit. Inhorruisse te puto, postquam de me cognitu amara legisti. Redi in habitum animi laetiorem: diis quippe auctoribus sanitatem refoui. Facilis igitur litterariae cessationis utrique uenia sit. Ambo nobis inuicem remittamus, quod ambo deliquimus. [2] Sed quid mihi insusurras frugis Africanae tenues commeatus? Absit ut praesens annus imitetur fortunam superiorum! Intercludet, ut spero, prouidentia tristes casuum uias sacris auribus edocendis et castigatione iudicum quos alimentaria spectat inuectio. [3] Nec spem dies obstruit: nam mare adhuc iustis cursibus patet et nondum in hiemem praecipitat autumnus. Placet tamen inter haec quod inaestuas et pio metu anteuertis necessitatem. Remunerabitur curam tuam melior euentus, et laudis tuae fructus efficiet ut sit tibi postea dulce timuisse. Vale.

LV. SYMMACHVS FLORENTINO

[1] Dictam mihi a te salutem pari honore conpenso. Vellem utrique nostrum saepe alternandi stili usus ueniret, sed quia hoc longinqua non sinunt cadere pro uoto communi, inpatientiae ratio satisfaciat. Debet certe prompta esse inter nos morae mutuae uenia. Non eadem tamen facilitate purgabis, quod filii nostri Mineruii nuptias aliorum potius relatu quam litteris tuis conperi. An ueritus es ne a te nomisma auro cusum desiderarem? Potuit iacturam sportulae tacere uerecundia mea, negationem gaudii amor nescit ignoscere. Et tamen, ut sum placido in meos animo, spondeo remissionem tibi huius offensionis, cum de nepote suscepto anteueneris scripto nuntiorum celeritatem. Vale.