X. Cs. Cs.

[1] Itane sublimem animum tuum mei cepit obliuio, ut tamdiu exortem conloquii tui me esse patiaris? An existimas neglectum familiaris officii aequanimiter a me posse tolerari? Quin age, ut mos est uirtutibus tuis, et amicitiam scriptorum celebra relatu simulque aestima quanto uberior ac promptior litteris tuis a me cura referenda sit, quae etiam tacendi iugiter exhibetur. Vale.