VIII. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Intellego ex mora et cunctatione rescripti atque <...> diuini aliquid in his quae praetoria filii mei supplicatio conprehendit incongruum uel dubium iudicari, atque ideo denuo tibi petitionum mearum debeo praestare rationem. De equis ob natalem d. n. Honorii <...> et inuictissimi principis largiendis, licet hoc anno obsequii istius tempus effluxerit, opinor uotum meum non potuisse reprehendi. Aquae uero theatralis et holosericarum uestium impetratio etiam aliis ante me plerumque delata est et ideo iuuatur exemplis. [2] Amphitheatrum in spectaculum, quod editioni filii mei propter capacitatem loci opto concedi, etiam ludicris quaestorum praelusionibus non negatum, testimonio sunt rescripta priuilegio <...> solis patere consulibus. Sciat a me dudum rei istius processisse principium, non ut fastigio consulari quod proxime tui culminis felix et olim debitus magistratus ornauit, ex hoc aliquid adderetur — neque enim praecipuus honor rerum talium requirit augmenta —, sed ne populus Romanus adpetentior istiusmodi uoluptatis minoris loci urgueatur angustiis. [3] Ceterum quid praerogatiuae habeat non uideo, cum etiam censuales absentium munera illic soleant exhibere, quorum mediocritatem uolumus aemulari. Haec eo scribo, ne uidear iniquitatis aut insolentiae argui, si aliquid denegetur, sed eminentissimae et semper mihi reuerendae sublimitati tuae expendendum relinquo, quid merito existimes conuenire. De me enim opinio hominum iudicabit, si iusta non impetrem, cum tuae censurae animus soleat magna praestare. Vale.