AD STILICHONEM

I. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Diu siluisse me fateor, ut mihi fiduciam scribendi tuus sermo praestaret. Sed cum perspicerem necdum me ullo inuitamento officii prouocari, prior in uerba salutationis erupi plurimum rogans ut exempli istius imitator esse digneris. Vale.

II. Cs. Cs.

[1] Abundat Flauianus filius meus ad promerendam conciliationem bonorum suis paternisque suffragiis, sed interest amoris quem uere pignori meo debeo, ne, dum meritis illius nihil deesse contemplor, officium parentis omittam. Facio igitur quod redundet, et cumulum inpono perfectis; sed hoc ad coniungendum Flauiano meo praestantiae tuae animum multum credo ualiturum, quia mihi pro beneficio intellegis inputandum, quod illi solo iudicio detulisses. Vale.

III. Cs. Cs.

[1] Vir spectabilis Rufinus et in ordinis nostri lectissima parte censendus, cum in obsequia debita tibi pergeret, inuidere se mihi credidit, nisi nostra susciperet. Igitur a me reddendam defert salutationem quam tibi saepe deferrem, si esset facile similes inuenire. Rarus igitur est sermo, quia rara est talis occasio. De ipso nihil dicimus. Meriti enim proprii conscius suspiciones gratiae fugit, et in examen tuum ueniens non uult sui commendationem testi magis debere quam iudici. Vale.

IV. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Agendis tibi gratiis pro Flauiano filio meo usquequaque me inparem sentio, et cum sint uerba rebus faciliora, beneficii tui magnitudinem dictis aequare non possum. Neque enim mea tantum gratulatio est, quod cum illo honor amissus reuertit in gratiam: senatus bonique omnes inter se hanc laetitiam partiuntur. Quocirca arduum est, ut unius sermo conpenset quod tantorum contraxit adfectio. Dabis igitur ueniam pro re pauca dicenti. [2] Maius quiddam est honorem restituere quam dedisse; illud enim fieri fortuna consentit, hoc contra ipsam praestat humanitas. Praemiserat alia exempla clementiae receptus caelo principum parens et Flauiano meo multa casibus detracta reddiderat: reseruatus est unus et potissimus bonitatis titulus heredi, quem magnitudinis tuae monitu paternis beneficiis d. n. Honorius adiecit interpretatus scilicet diuo principi tempus non animum defuisse. Nunc perfecta sunt a successore consimili interrupta fato clementiae. Fastigium quoddam lenissimus et augustissimus princeps coeptis genitoris inposuit, cui ad uicem gratiae te ac tui similes opto monitores. [3] Nam summis imperii moderatoribus pia et decora suadentes instrumenta sunt boni saeculi. Est quidem rectori nostro diuini fontis ingenium et omnium uirtutum cursu prompta natura: sed ut imagine uti mihi liceat, optimos gubernatores haut mediocriter etiam manus remigum iuuat. Te uero famae eius amiciorem cum fides militiae tum necessitudinis reddit adfectio. Hinc est, quod illi promerendi undique amoris uias inuenis et maioribus occupatum mones priuata fata respicere. [4] Humani casus in fugam uersi sunt nihilque in senatu maestum resedit. Aliis tributus, aliis integratus est honor. Vni familiae debetur quidquid singuli sumus. Sed iam seruabo epistulae terminos. Vereor enim ne haec ipsa adferant fastidium praeclarae uerecundiae tuae, cum aequare non possint uicem gratiae. Illa te potius gaudia munerentur, quae meritorum securitas parit. Nolo ex uerbis cuiusquam speres tanti beneficii solutionem. Prae ceteris nosti solum conscientiae bonae praemium satisfacere posse magna praestantibus. Vnum tamen tamquam inmoderatus adicio, ut iugiter in Flauiano meo beneficia tua diligas. Vale.

V. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Quid de Afrorum dolore et militarium uirorum querellis consultus praecepto sacro amplissimus ordo censuerit, plene atque aperte gestorum curialium inspectione cognosces. Sed quia me quoque familiariter indicem gestae rei esse iussisti, summatim quae decreta sunt non tacebo. [2] Lectis d. n. Honorii Aug. litteris atque sententiis decursisque omnibus paginis quae Gildonis crimina continebant, par bonorum motus erupit. Consulti igitur in senatu more majorum — neque enim sine legitimo ordine iudicii auctoritas stare potuisset —, ingenti causae deuotis sententiis satisfecimus. [3] Adiecta est post rei damnationem pro alimentis populi R. supplicatio. In metu enim sumus ne obsit commeatibus annonariis medii temporis mora et perturbatio plebis oriatur. Veniet in manus tuas quid pronuntiauerim. Reperies et facti huius me adseruisse iustitiam et apud d. n. Arcadium causam publicae egisse concordiae. Vale.

VI. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Commendationem non desiderat, qui ad agendas gratias pergit, et ideo Flauianus filius meus fretus culminis tui beneficiis leuat istiusmodi labore curam parentis. Restat, ut scribam, quod illius coram gratulatio sequetur, nihil esse ad integrandas fortunas hominum uirtutibus tuis promptius. [2] Reddideras inclinato pristinum statum et putabaris consumpsisse praestanda: nunc adiecta est ei honorabilis euocatio quam testimonii tui iuuit auctoritas. Nouos beneficiorum gradus inuenis et inconstantem putas amorem, qui incrementa non accipit. O felicis ingenii benignitatem! Quid Flauiano meo amplius uelim, nescio, cum tu sponte praecurrens inpudentes nos facias aestimari, si adhuc aliquid optamus. Vale.

VII. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Euectiones impetrasse me gaudeo, quibus praeturam filii mei uirtute qua polles, iuuare dignatus es. Restat, ut cumules quae magnifici animi consuetudine praestitisti. Et familiares meos in Hispanias missos ob equorum curulium coemptionem transcurrere protinus iubeas, quia tempore futurae editionis urguemur. Illud autem de te petere non audeo, sed tuo relinquo iudicio an effectum desiderii mei datis ad amicos litteris praecipias adiuuari. Vale.

VIII. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Intellego ex mora et cunctatione rescripti atque <...> diuini aliquid in his quae praetoria filii mei supplicatio conprehendit incongruum uel dubium iudicari, atque ideo denuo tibi petitionum mearum debeo praestare rationem. De equis ob natalem d. n. Honorii <...> et inuictissimi principis largiendis, licet hoc anno obsequii istius tempus effluxerit, opinor uotum meum non potuisse reprehendi. Aquae uero theatralis et holosericarum uestium impetratio etiam aliis ante me plerumque delata est et ideo iuuatur exemplis. [2] Amphitheatrum in spectaculum, quod editioni filii mei propter capacitatem loci opto concedi, etiam ludicris quaestorum praelusionibus non negatum, testimonio sunt rescripta priuilegio <...> solis patere consulibus. Sciat a me dudum rei istius processisse principium, non ut fastigio consulari quod proxime tui culminis felix et olim debitus magistratus ornauit, ex hoc aliquid adderetur — neque enim praecipuus honor rerum talium requirit augmenta —, sed ne populus Romanus adpetentior istiusmodi uoluptatis minoris loci urgueatur angustiis. [3] Ceterum quid praerogatiuae habeat non uideo, cum etiam censuales absentium munera illic soleant exhibere, quorum mediocritatem uolumus aemulari. Haec eo scribo, ne uidear iniquitatis aut insolentiae argui, si aliquid denegetur, sed eminentissimae et semper mihi reuerendae sublimitati tuae expendendum relinquo, quid merito existimes conuenire. De me enim opinio hominum iudicabit, si iusta non impetrem, cum tuae censurae animus soleat magna praestare. Vale.

IX. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Cum sublimi excellentia tua legationem mihi amplissimus ordo mandauit, ad quam suscipiendam me et necessitas inpulit patriae et tui culminis prouocauit auxilium. Peruectus igitur ad comitatum domini et principis nostri Honorii, in notitiam magnificentiae tuae deferre non distuli aduentus mei causam. De censurae enim tuae pendet arbitrio spes communis officii. Quaeso igitur ut, lectis amplissimi ordinis petitionibus quarum exempla coniunxi, inter felices magnitudinis tuae actus super hac quoque parte expectationem meam litteris digneris instruere. Vale.

X. Cs. Cs.

[1] Itane sublimem animum tuum mei cepit obliuio, ut tamdiu exortem conloquii tui me esse patiaris? An existimas neglectum familiaris officii aequanimiter a me posse tolerari? Quin age, ut mos est uirtutibus tuis, et amicitiam scriptorum celebra relatu simulque aestima quanto uberior ac promptior litteris tuis a me cura referenda sit, quae etiam tacendi iugiter exhibetur. Vale.

XI. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Saepe ad te litteras dedi, quas credo suppressas. Quando enim uir seruantissimus amicitiae multisque animi bonis praeditus dignationem mihi officii tui denegasses? Fuerit hoc eorum quibus in reddendis paginis defuit fides. Nunc euentus optabilis ueterum morum sequestrem scriptis meis praestitit. Igitur diligentia quam mihi proficiscentis fidelitas pollicetur, erga te cultum salutationis instauro. Responsa tua facient, ut usum stili per uerecundiam sero repetitum uicissitudine prouocatus frequenter exerceam. Vale.

XII. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Consulatum mecum liberalitate continuas et ut publicus parens in futuros etiam magistratus imperialem prouocas largitatem. Quo ergo mihi ore celebrandus es, qui fastigio honorum iure conspicuus praetorios quoque instruis apparatus? Cogitas enim ceteris saeculi bonis etiam priuatorum munia debere congruere. [2] Itaque d. n. Honorio diuinae stirpis Augusto benefaciendi semper addis calorem docesque inuictum principem senatoriam mediocritatem muneribus incitare. Cui pro me agere gratias solus omnium potes, qui tanti beneficii auctor fuisti. Ego in filii mei editione testabor, cum Romanam caueam leopardorum cursus impleuerit, cui iustior plausus et laeta uocum suffragia debeantur. [3] Longius pergerem, nisi tuus nobilis pudor par uirtutibus ceteris laudis onera uitaret. Ero igitur uerborum modicus, dum singulari uerecundiae tuae obsequor, sed praecelsa sublimitas tua teneat definitum meam gratiam quae parca sermonis est in animo redundare. Vale.

XIII. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Ad patriam redisse me nuntio necdum conpotem sanitatis. Sed si tuus aduentus adriserit, spero in gratiam mecum bonam ualetudinem mox esse redituram. Vale.

XIV. SYMMACHVS STILICHONI

[1] Cum filios nostros iugali foedere sociare uellemus, primam super hoc magnificentiam tuam meditatio nostra consuluit, ut coepti felicis auspicium a parente publico sumeretur. Effectum nuptialibus uotis deus praestitit. Nunc honor sportulae suscipiendae culmini tuo et more et amore soluendus est. Quaesumus recipiendo obsequio manum atque animum benignus admoueas. Nunc enim laetitiae adhuc apicem festa nostra desiderant ut is qui nobis auctor ante omnes dignatus es iungendae per filios necessitudinis, aeque maneas adprobator. Vale.