AD PROMOTVM

LXXIV. SYMMACHVS PROMOTO

[1] Multa in te uirtutum natura congessit; quae si quis trutinet pensiore iudicio, nesciat, utrum in te bona fortitudinis magis an mentis excellant. Sed alterius tibi laudis adstipulator est princeps generis humani, officiorum uero familiarium nos testes esse debemus, quod ibi religiosum studium nequimus aequare. [2] Miror tamen in hoc te mei amore progressum, ut mihi falsis laudibus blandiaris, cum ais aliquid te ex nostri oris desiderare promptuario, quod tibi inter raucos curuorum cornuum strepitus blandiatur. Est quidem familiare uirtuti delenimenta exercitii sensibus admouere. Nam et Achillen uatum maximus refert aegrum animi curas fidibus resoluisse. Sed nos et musicae facundiae inopiam confitemur, et nutrimentum loquendi eorum litteris aucupamur, quos haerere comitatui et fama loquitur et tua scripta testantur. Vale.

LXXV. SYMMACHVS PROMOTO

[1] Satisfaciet quidem tibi ad omne gaudium conspectus tuorum, sed ego hanc hilaritudinem cumulari posse coniecto, si noster sermo quoque iungatur. Nam cum prae ceteris tibi domestica bona cara sint, proximum sibi gradum iure amicorum cura defendit. Ergo ubi desiderio tuo piae necessitudines satisfecerint, ad nostras quoque litteras oculi conferantur; quarum haec summa est, ut me ualere cognoscas. Nolo enim te a conloquiis tuorum pagina longiore producere. Vale.

LXXVI. SYMMACHVS PROMOTO

[1] Duo mihi grata proueniunt, quotiens a me litterae postulantur, et quod te honore salutationis inpertio, et quod operam commendationis praesto poscentibus. Cum igitur ad Africam reditum Paregorius cliens noster instrueret et huiusmodi litteras inpendio flagitaret, desiderio eius effectum libenter inpendi, sciens apud amantem mei nec illius petitionem beneficio esse carituram, nec meum inefficacem futurum esse sermonem. Vale.

LXXVII. SYMMACHVS PROMOTO

[1] Nec quidem prioribus litteris meis uicissitudinem reddidisti, sed mei officii fuit scripta geminare, ne tam fida occasione fraudarer, maxime cum amicus communis Auxentius accessurum sibi aliquid gratiae ex meis litteris iudicaret. Quem tibi propterea commendare non debeo, quia illi apud alios testis esse consuesti. Vale.

LXXVIII. SYMMACHVS PROMOTO

[1] Haerentem me litteris inpulisti, ut amicitiam quam dudum tacitus optabam, nunc prouocatus excolerem. Amplector futurae inter nos familiaritatis auspicem uoluntatem, et quamuis praeuentus uoto tuo enitar, ut potero, ne uincar officiis. Has enim mihi partes uideo reseruatas, ut religio quae te hortante sumpsit exordium, me adnitente sumat augmentum. Vale.

LXXIX. SYMMACHVS PROMOTO

[1] Primis quidem litteris tuis uicissitudinem mox rependi. Sed quia nouae familiaritatis auspicibus plus debetur officii, excolere amicitiam litterario munere perseuero, ut perspicias bene cum his misceri foedus animorum, qui cumulatiorem gratiam religionis referre nouerunt. Vale.

LXXX. SYMMACHVS PROMOTO

[1] Beari me multis bonis iudico, quotiens sermonis tui honorificentia et splendore delector; idque ut merear, etiam ipse non desero diligentiam frequentis officii. Stet igitur inter nos, ut animorum fida sinceritas, ita huius muneris amica certatio. Vale.