AD MARINIANVM

XXIII. SYMMACHVS MARINIANO

[1] Nos hic in otio rusticamur et multimodis autumnitate defruimur. Nam postquam doliis noua uina commisimus, quae calce et prelo subacta fluxerunt, trapetis teritur baca Sicyonia, ut praecox olea in usum oliui uiridis mulceatur. Interea loci ferarum domus indago sollicitat, ut incertus agricola in officia diuersa discurrat. Alii scalis ad arborum summa perrepunt; plerique condita musta defaecant; nonnulli aprorum odora uestigia canum sagacitate disquirunt. [2] Sed haec omnia, si nobiscum ageres, plus placerent. Tenet te eruditio Scaeuolarum, dum forenses rabulas peruigil doctor instituis. Quare accurre perniciter, ut feriarum reliquiae laboris fastidium tergeant, uel certe, si tibi ergastuli istius amor tantus est, adesto inpiger, ut ad docendum promptior reuertaris. Vale.

XXIV. SYMMACHVS MARINIANO

[1] Quod fortunae tuae pollucibiliter floruerunt, meum conpendium, quando ita animatus sum, ut amicorum prospera meis commoditatibus externa non arbitrer. Et re uera quotus quisque homini dies laetus est sua tantum secunda numeranti? Latius gaudet, qui et alterius bonis pascitur. Qua me igitur gratulatione adfectum putas, cum tibi comperi iugales deos matrem familias copulasse atque ex ea filiolam tempestiuo dedisse prouentu? [2] Nam, ut scis, interuallo maris atque terrarum, quo distinemur, non prius coniugem tibi quam subolem accessisse cognoui. Quippe unis litteris et nuntium filiolae recens editae et nuptialem sportulam detulisti. Quae quidem bona tibi dispertita temporibus acciderunt, sed meum pectus pariter ingressa sunt. Cedant gaudia diuisa coniunctis; uberiorem mihi fructum praestitit mora. Iam non queror, quod epistulae tuae serae sunt: iucunda dilatio est, quae simul bona plura restituit. Vale.

XXV. SYMMACHVS MARINIANO

[1] Plenae atque inueteratae inter nos amicitiae nihil adici posse credideram; inuenisti tamen, quo perfectam diligentiam tui in fastigium tolleremus. Amabili enim fiducia usioni tuae praebenda mandasti, quae peregrinatio hiberna poscebat. Tu uero abundas omnibus, sed studio dandi beneficia excogitasti causam petendi. Sed dedisse te ex hoc gratiam satis constat, quia plus accepit, de quo aliquid sibi alterius amor uindicat. [2] Vno tantum lapsu — fas sit dicere — amica uindicatio claudicauit, quod remunerandum me de Gallaecia polliceris, ubi ad patrium larem ueneris. Noluissem constantiam boni facti in haec trepidae uerecundiae uerba descendere. Sed praetereo laudatae epistulae leuem fascinum; neque enim me tantae gratiae obligatio sermonum esse interpretem sinit. Cur autem multa loquimur parua missuri? Descriptio tradendarum tibi uestium secundam paginam tenet. Quid de mediocritate earum sentias, ipse uideris, qui hiemi magis quam cultui apta indumenta uoluisti. Vale.

XXVI. SYMMACHVS MARINIANO

[1] Securus, ut uideo, scribendi ad me uices neglegis; scis enim tibi istiusmodi culpam sine talione cessuram. Quotiens tibi minatus sum par silentium, si a litteris temperasses? Vincor tamen adfectione et delector tali mendacio meo. Ex quo intellegere potes quam constanter te diligam, qui tam inconstanter irascor. Vale.

XXVII. SYMMACHVS MARINIANO

[1] Desideratas mihi litteras sero hominis mei aduentus exhibuit, quae nobis gratum admodum salutis tuae indicium praestiterunt. Atque utinam facilitas commeatus copiam daret frequentioris officii. Vale.

XXVIII. SYMMACHVS MARINIANO

[1] Expectatae mihi tuae litterae contigerunt, quibus promptior ad uicissitudinem reddar officii. Nec mireris quod tibi sermo noster sero tradetur, cum aliquid occupationes sibi uindicent, nonnumquam desit facultas, tabellariorum quoque neglegentia susceptam operam plerumque frustretur. Desine igitur animum nostrum epistularum celeritate metiri, cum rebus potius quam uerbis spectetur adfectio. Vale.

XXIX. SYMMACHVS MARINIANO

[1] Factum nuntias, quod spe et opinione ante percepi, ut tibi amicitiam bonorum primus congressus aperiret; namque hoc nobis et tui mores et illorum iudicia promiserant. Facile enim probitas delata ad uirtutum arbitros placet. Verum ista pars gaudenda mihi potius quam producenda est; illud mallem latius praedicare, si aequaret oratio rei magnitudinem, quod uestimenta de nobis usui tuo uindicas. Nihil hoc amore sincerius; scias fiduciam de simplici adfectione surgentem genus esse uirtutis. Sed quid ego huic puritati dignum rependam? Stetimus officiis religionis hactenus pares; nunc tibi sine cunctatione cedimus. Puto tibi sufficere ad uicem tantae gratiae uicti confessionem. Vale.