XXII. SYMMACHVS GREGORIO

[1] Tantum tibi suppetit uber eloquii, ut prioris silentii ueniam cum praesentis facundiae laude merearis. Quae enim pars litterarum tuarum uel inuentionum prudentia caruit uel nouitate sensuum uel antiquitate uerborum? Cum igitur tibi supellex larga non desit, innitere, quaeso te [ut non minus religione quam oratione probatus habearis], ut sicuti oratione mirabilis es, ita religione lauderis. Faciet hoc crebritas epistularum tuarum, quae non solum tibi parabit gratiam, uerum etiam me faciet promptiorem. Vale.