XVIII. SYMMACHVS GREGORIO

[1] Abundas quidem naturae bonis et ingenii facultatibus, sed continui silentii culpam tibi quoque purgare difficile est. Quid enim uel ex uero uel ex commenticio dici potest? Itinera me, inquies, longa tenuerunt: sed saepe cessatum et aliquando peruentum est; uigilem operam publicis rebus inpendo: sed uicibus otii negotium omne distinguitur. Restat, quod minime uolo, ut fatearis amicitiae neglegentiam. [2] Nam officia si plerumque deseras, occupatio est, si semper, obliuio. Irasci me putas? Hoc si fieri posset, facerem. Inludis ergo patientiae meae? Atqui intellegas aequum animum maiore pretio munerandum. Indignius laeditur quem religio non permittit offendi. Et certe interfuit sollicitudinis tuae exerere aliquid uerborum familiarium, cum mihi de scriniis tuis profecta delegaretur oratio. De qua te interim suspensum tenebo tum demum tibi iudicii publici facturus indicium, cum exoraueris, cum merueris, et quia tanti litteras tuas duco, cum scripseris. Vale.