I. PATRI SYMMACHVS

[1] Ne mihi uitio uertatur intermissio litterarum, malo esse promptus officii quam longa expectatione uicissitudinis desidere; tum quod parentibus non ad lancem neque ad demensum uerba tribuenda sunt. Iniurius uidear, si summo uobiscum iure contendam; nam praeter aequum censet, qui inter dispares obsequium par requirit. Itaque uester sermo ex beneficio proficiscitur, noster ex debito. Haec me atque alia huiusmodi oppido perpulerunt scribendi munus insuper non habere. [2] Nunc uobis actuum nostrorum ordo pandendus est: libet enim non minus otii quam negotii praestare rationem. Baulos Lucrina sede mutauimus; non quod eius deuersorii nos ceperit satias, quod cum diutius uisitur, plus amatur, sed quod metus fuit ne si Baulorum mihi inoleuisset adfectio, cetera, quae uisenda sunt, displicerent. Ibi Acindyno conditori eiusque maioribus emmetra uerba libaui et picturae licentiam, quae uestitum disparem singulis tribuit, in rationem coegi. Protelarem te paululum, ni uererer ne dilatione expectatio nutriatur. Quare elaboratam soloci filo accipe cantilenam:

[3] Attica palla tegit socerum, toga picta parentem:
Praefuit iste sacris, hic dixit iura Quiritis;
At mihi castrensem quod mordet fibula uestem,
Aurorae in populis regum praetoria rexi,
Sed fasces pictura tacet; tu respice fastus.

[4] Scio te, simul atque haec legeris, actutum poetica plectra moturum. Nullus feceris ne mei periculo gloriere! Ego te nostri uatis exemplo quasi quadam lege conuenio: liceat inter olores canoros anserem strepere. Silentium mihi, nisi praestiteris, imperabis. Quam nihil abs te metuam, uis probare? En tibi aliud alucinationis meae prodo secretum, adhuc sollicitus de priore. Audi uersus ad Baulorum historiam pertinentes:

[5] Huc deus Alcides stabulanda armenta coegit
Eruta Geryonae de lare tergemini.
Inde recens aetas corrupta boaulia Baulos
Nuncupat occulto nominis indicio.
Ab diuo ad proceres dominos fortuna cucurrit,
Fama loci obscuros ne pateretur heros.
Hanc celebrauit opum felix Hortensius aulam,
Contra Arpinatem qui stetit eloquio.
Hic consul clarum produxit Acindynus aeuum
quique dedit leges Orfitus Aeneadis.
Hos inter iuuenile decus, sed honore senili,
Bis seno celsus, Symmache, fasce cluis.
Sed te Baulorum necdum lenta otia quaerunt;
Cura habeat iuuenem publica peruigilem.

[6] Nempe derides, quod de me aliqua iusto indulgentius praedicaui? Est haec uera et digna reprehensio. Omnis quippe ostentatio non caret suspicione mendacii, quia quidquid adsumitur, proprium non putatur, dehinc quod iactantia auara laudis multum decoquit de pudore. Posse me dices, si quis inrepserit externus auditor meos esse uersiculos diffiteri, ut uerecunde in nos cadat ab altero profecta laudatio. Sed uideo opusculum non esse paenitendum. Ita res crepera atque anceps dubium me habet, utrum uerecundiae praemetuendum sit discrimen an gloriae. Tibi igitur, qui prudentia antistas ceteris, optionis huius delego prouinciam. Quid facto usus sit, ipse uideris; ego et infantiae et inprudentiae meae patrem conscium non inprudenter elegi. Vale.