LXXXVIII. SYMMACHVS HESPERIO

[1] Nunquam in me parcam, quin tuo animo obsequar. Noui quam sis mei sermonis exoptans. Propterea decreui cum animo nihil supersedere litteris porrigendis nec expectare uicissitudinem, ne scribendi tardior fiam. Sed ut ipse metui, ne mihi foret flagitio, si tacerem, sic uelim tu quoque caueas culpam dissimulatae familiaritatis accedere. Quod te curaturum liquido habeo conpertum, quia non minus ingenium tuum quam meritum meum cogitans nequeo tui amoris esse diffidens. Vale.