21

[1] Deditam sibi idem Sulla exarmatamque legionem in villa publica trucidavit, perculsumque morientium gemitu senatum monuit ne timeret quod ipse iussisset. [2] At iste victor non modo hostium sed etiam victoriae suae, quidquid militum bello superfuit, tibi reservavit. Tibi enim iam militant quos exutos armis impiis adversus hostes barbaros rursus armavit. [3] Iam obliti deliciarum Circi maximi et Pompeiani theatri et nobilium lavacrorum Rheno [et] Danubioque praetendunt, excubias agunt, latrocinia compescunt, certant denique cum victoribus ut civili bello victi hostibus comparentur. [4] Nec tamen id mirum videri potest, cum qualemcumque militem fortissimum facias tuo, imperator, exemplo. [5] Non enim fessus proeliis et expletus victoriis, ut Natura fert, otio te et quieti dedisti, sed eodem impetu quo redieras in Gallias tuas perrexisti ad inferiorem Germaniae limitem, magna scilicet intercapedine temporis ac brevi locorum distantia post annuam expeditionem statim bellum auspicatus a Tiberi ad Rhenum, immo (ut omen et similitudo nominis, sic et tua, imperator, magnitudo animi pollicetur) a Tusco Albula ad Germanicum Albam prolaturus imperium.