5

[1] Magnus Alexander, cum praeter Macedonas suos cunctae Graeciae universo Illyrico innumerabilem dilectum posset indicere, numquam tamen maiores quadraginta milium copias duxit, inhabile regenti ratus quidquid excederet, et turbam potius quam exercitum. [2] Tu vero etiam minoribus copiis bellum multo maius adgressus es, tanto scilicet propria tua virtute potior quanto ille numero instructior. [3] Et ille quidem contra leves Medos et imbelles Syros et Parthorum arma volatica et Asiaticos optantes mutare servitium rem gessit proelii unius eventu; tibi vincendi erant milites (pro nefas!) paulo ante Romani, armis omnibus more primae classis armati et pro facinorum conscientia numquam nisi morte cessuri. [4] Probavit hoc prima obstinatio eorum qui, sub ipsis Alpium iugis munitissimum licet muro ac situ tenentes oppidum, ausi fuerunt te imminente resistere ac portas claudere; non credentes illi quidem, ut audio, ipsum te adesse [5] (quis enim crederet tam cito a Rheno ad Alpes imperatorem cum exercitu pervolasse?), sed tamen qui non solum praesenti numini tuo verum etiam nuntiato nomini cedere debuissent. [6] Luerunt igitur ilico dementiae suae poenas, cum oblatam sibi a clementia tua veniam recusassent. Neque enim vallo fossaque obsessio inchoata est, nec cuniculis agendis nec machinis admovendis nec incutiendo ariete temptati quassatique sunt muri, sed statim iniectae faces portis, scalae propugnaculis, nec solum fundis eminus telisque missilibus sed hastis <et> gladiis. Ita res simul coepta et patrata, iunctusque rebellibus fuit conatus et exitus.