13

[1] Facilis est mihi transitus, sacratissime imperator, ab hac pietatis vestrae laude ad praedicationem felicitatis. Hoc enim ipsum felicitatis est quod ut conspicere vos invicem complectique possitis in manu vestra est. [2] Solem ipsum lunamque cernimus, quia totius mundi funguntur officiis, non nisi post multa saecula certa lege temporum convenire: vestra tam libera est et beata maiestas, ut in summis rebus generis humani nihil vobis necesse sit nisi vestrae parere pietati. [3] Ceterum si quis ad humana respiciat, quanto magis magnitudo vestrae felicitatis appareat ! Homines privatis rebus intenti ita plerumque propriis difficultatibus implicantur, ut omni aevo careant aditu suorum; [4] vos tantae rei publicae administratione suscepta, quos huc atque illuc tot urbes tot castra tot limites tot circumiecta Romano imperio flumina montes litora vocant, tantum animis ac fortuna valetis ut in unum convenire possitis, nihilominus orbe securo. [5] Neque enim pars ulla terrarum maiestatis vestrae praesentia caret, etiam cum ipsi abesse videamini.