previous next

15

[1] Nec fefellit opinio vestrae felicitatis, siquidem, ut ex ipsorum relatione comperimus, ad tempus ipsum tantae se dorso maris nebulae miscuerunt, ut inimica classis apud Vectam insulam in speculis atque insidiis conlocata ignorantibus omnino hostibus praeteriretur, ne vel moraretur impetum quamvis non posset obsistere. [2] Iam vero quod idem ille vestro auspicio invictus exercitus, statim atque Britanniae litus invaserat, universis navibus suis iniecit ignes, quinam alii nisi divinitatis vestrae monitus impulerunt? [3] Aut quae alia ratio persuasit nullum praesidium fugae reservare nec vereri dubia bellorum nec Martem, ut dicitur, putare communem, nisi quod vestri contemplatione constabat de victoria non posse dubitari? [4] Non illi tunc vires, non humana robora sed vestra numina cogitaverunt. Proposito qualicumque proelio certam sibi spondere fortunam non tam est fiducia militum quam felicitas imperatorum. [5] Ipse ille autem signifer nefariae factionis cur ab eo litore quod tenebat abscessit, cur classem portumque deseruit, nisi quod te, Caesar invicte, cuius imminentia vela conspexerat, timuit iam iamque venturum? [6] Vtcumque cum ducibus tuis maluit experiri quam praesens maiestatis tuae fulmen excipere, demens qui nesciebat, quacumque fugeret, ubique vim vestrae divinitatis esse, ubi vultus vestri, ubi signa colerentur.


previous next