4

[1] Dicet aliquis «Vetera ista». Sunt, et quidem hoc sanctiora quod vetera. Bonis enim meritis cum aetate dignitas et pondus accedit; atque ut magno natu parentes magis magisque in dies veneramur et colimus, fratrum vero aequalitas et liberorum suboles blandiore licet leviore tamen animos tangit adfectu, ita beneficia antiqua graviora sunt, quamvis praesentia suaviora videantur. [2] Sed tamen si illa vetustate obsoleverunt, quid haec recentia quae pueri vidimus? Attende, quaeso, quantum sit, imperator, quod divum Claudium parentem tuum ad recuperandas Gallias primi sollicitaverunt, exspectantesque eius auxilium septem mensibus clausi, et omnia inopiae miseranda perpessi, tum demum inrumpendas rebellibus Gallicanis portas reliquerunt, cum fessi observare non possent. [3] Quod si votis et conatibus Aeduorum fortuna favisset atque ille rei publicae restitutor implorantibus nobis subvenire potuisset, sine ullo detrimento Romanarum virium, sine clade Catalaunica compendium pacis reconciliatis provinciis attulisset fraternitas Aeduorum. [4] Ob haec igitur merita et prisca <et recentia> divus pater tuus civitatem Aeduorum voluit iacentem erigere perditamque recreare, non solum pecuniis ad caldaria largiendis et lavacris quae corruerant exstruendis sed etiam metoecis undique transferendis, ut esset illa civitas provinciarum velut una mater, quae reliquas urbes quodammodo Romanas prima fecisset.