2

[1] Fruimur nos quidem praesentium maxima voluptate, sed lenocinatur his iam futuri ratio, et quae temporibus disparata sunt animorum praesumptione iunguntur. [2] Quintum decimum maximus princeps salutaris imperii degit annum, sed auguramur iam Vicennalia et venturi fidem superiorum felicitate sancimus. [3] Quinquennalia beatissimorum Caesarum occupatos <nos> in gaudiis habent, sed iam in destinatis decenniis vota properantia et spes volucres constiterunt; horum dehinc compotes propagabimus optabilis boni seriem. [4] Ita omnia quae ex principibus nostris prospere veniunt continuatos fructus ferunt, nec magis recepta delectant quam exspectata iuverunt. [5] Verum quid agimus vicenis aut iam tricenis annis circumscribendo quae aeterna sentimus? Ampliora sunt merita principum quam optata votorum. [6] Eat quin immo in immensum felicis cursus imperii, nec humanorum terminos curent qui semper divina meditantur. Certe cupitorum inriti non sumus qui, cum optemus maxima, id faciamus <non> benignius quam securius, quod propter caelestem in illos favorem tam certa adipiscendi spes est quam optandi soluta libertas. [7] Has igitur gratulationes, quae praesentibus excitantur quaeque superiorum memoria vigent aut quas in posterum redundaturas cogitatio avida depascitur, quis omnium queat flagrantissimis audientium studiis satisfacere dicendo? [8] Iam vero, cum publicas tantum utilitates amplecti velim et unusquisque privatim suas cogitet, tremebunda proferetur oratio, quae tacita reputatione vincenda est. [9] In ipsis etiam publicis gestorum ingentium professa laudatio augendi <cum> cupiditatem prae se ferat, non iniuria minuendi metum faciunt quae spem amplificationis ex magnitudine sustulerunt.